Στις 11 Μάρτη, τη μέρα της γενικής απεργίας σύντροφοι και συντρόφισσες αλληλέγγυες στον αγώνα των Ζαπατίστας βρεθήκαμε σε μια συμβολική δράση αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της πορείας
Σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο της Πατησίων κρεμάστηκε ένα πανό με τα συνθήματα: «Όποιος τον αγώνα ξέχασε να μοιράζεται θα μοιραστεί την ήττα» «Αλληλεγγύη στους διωκόμενους» Αλληλεγγύη στους Ζαπατίστας»
«Αντίσταση – Αυτοργάνωση»
Κατά τη διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν τρικάκια με τα συνθήματα: «Πόλεις της Ελλάδας Βουνά του Μεξικού – Τώρα η εξέγερση βρίσκεται παντού», «Ο αγώνας είναι σαν ένας κύκλος: ξέρουμε πού αρχίζει αλλά όχι πού τελειώνει» και μοιράστηκαν περίπου 1000 προκηρύξεις.
Ακολουθεί το κείμενο της προκήρυξης:
ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΤΩΡΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΧΤΙΖΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΓΩΝΑ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ!
Το 2010 ο καπιταλισμός εκφράζει με αγριότητα την απληστία του: στο βωμό του μοναδικού του θεού, του κέρδους, θυσιάζει λαούς ολόκληρους βυθίζοντας τους σε οικονομική και κοινωνική κρίση και χτυπώντας με βαρβαρότητα όσους απομυζά πάντα: μετανάστες, αγρότες, γυναίκες, εργαζόμενους, εργάτες, ιθαγενείς….τους αποκάτω.
Ζούμε στην Ελλάδα. Εδώ αντιστεκόμαστε και εδώ προσπαθούμε με αξιοπρέπεια να αγωνιστούμε για ότι μας ανήκει: για την καθημερινότητά μας, τη δημιουργικότητά μας, το δικαίωμά μας να μην συμβιβαζόμαστε με εκείνα που μας επιβάλλουν, την πεποίθησή μας ότι μπορούμε να χτίσουμε άλλο κόσμο.
Την αγριότητα του καπιταλισμού που μας καταδικάζει εδώ στην ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια και που επιτίθεται με βία σε οποιαδήποτε προσπάθεια επιχειρεί να δώσει συλλογικές απαντήσεις στην κρίση που μας επιβάλλουν, απαντήσεις έξω από το σύστημα, ενάντια στη λογική της «ανάπτυξης» και του κέρδους, τη ζουν πολλοί λαοί στον πλανήτη.
Από την άλλη άκρη της γης, από την Τσιάπας του Μεξικού, εδώ και 16 χρόνια μας συντροφεύει στους αγώνες μας μια εξέγερση που με το λόγο, το ήθος και την πρακτική της τροφοδοτεί καινούργιους ανατρεπτικούς δρόμους.
Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες Ζαπατίστας, αποτελούν σήμερα, μία από τις πλέον σημαντικές αναφορές για όσους και όσες αγωνιζόμαστε για την αλλαγή του κόσμου. Είναι το ζωντανό παράδειγμα του πώς ο συλλογικός αγώνας μπορεί να χτίσει μια άλλη κοινωνία, άλλη καθημερινότητα, άλλη εκπαίδευση, άλλη υγεία, άλλη δικαιοσύνη, άλλο πολίτευμα εν τέλει που επιχειρεί στην πράξη την άμεση δημοκρατία και την αυτονομία από τους επιβεβλημένους ως μοναδικούς θεσμούς της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας.
Αλλά το 2010 που συγκλονίζει την Ελλάδα συγκλονίζει συθέμελα και την Τσιάπας. Τον τελευταίο μήνα συμβαίνουν σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα σε καλά οργανωμένες παραστρατιωτικές ομάδες και βάσεις στήριξης του EZLN. Το σινιάλο για το σκηνικό βίας είχε δοθεί ήδη από τα τέλη του Γενάρη με τους βίαιους εκτοπισμούς από το στρατό και ειδικές αστυνομικές δυνάμεις κοινοτήτων στα Μόντες Ασούλες, στο Μιτσικόν, στο Μπατσαχόν, στα Άγουας Ασούλες. Με στόχο να υπονομεύσει την εναλλακτική πρόταση που οικοδομούν οι Ζαπατίστας, η κυβερνήσεις του Μεξικού, πολιτειακή και ομοσπονδιακή, χέρι χέρι με πολυεθνικές που θέλουν να υλοποιήσουν παντός είδους «αναπτυξιακά» σχέδια σε μια γη που έχει μείνει «παρθένα» από επενδύσεις χάρη στην ζαπατιστική εξέγερση, έχουν επιδοθεί σε μια αντεπαναστατική στρατηγική που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα: παραστρατιωτικές ομάδες, ένοπλες επιθέσεις, δημιουργία ενδοιθαγενικών συγκρούσεων, απειλές από το στρατό, διώξεις, εκτοπισμούς κοινοτήτων, δολοφονίες, εξαφανίσεις. Ο πόλεμος στην Τσιάπας δεν «είναι κοντά», είναι ήδη εκεί. Τον επιβάλλουν εδώ και τώρα.
Η σύγκρουση για τη γη βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του πολέμου που υφίστανται οι εξεγερμένες ιθαγενικές κοινότητες. Δύο αντικρουόμενες απόψεις για τον κόσμο και τη ζωή συγκρούονται στην Τσιάπας: Από τη μια οι Ζαπατίστας, που προωθούν το συλλογικό και το σεβασμό στη Μάνα Γη και την υπερασπίζονται ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Από την άλλη εκείνοι που προωθούν τον ατομικισμό και την αδηφάγα «ανάπτυξη» και που θέλουν να εκμεταλλευτούν και να λεηλατήσουν τη γη για το κέρδος.
Οι σύντροφοι Ζαπατίστας χρόνια επιμένουν πως η καλύτερη αλληλεγγύη είναι να χτίσουμε τον αγώνα στον τόπο μας. Ο δρόμος είναι μακρύς και εκεί και εδώ. Αλλά σε αυτό το δρόμο είμαστε σύντροφοι. Αν χτυπάνε έναν μάς χτυπάνε όλους.
Το Γενάρη του 2009, ταξίδεψε από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού στους εξεγερμένους δρόμους της Ελλάδας ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Σήμερα το αντιγυρίζουμε: Με θαυμασμό και σεβασμό για τον αγώνα των αντρών και γυναικών ζαπατίστας εμείς, άντρες και γυναίκες από συλλογικότητες της Ελλάδας που παλεύουμε για έναν άλλο κόσμο, δηλώνουμε πως: ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΕΣ!
Εάν οι αποπάνω στην Ελλάδα και το Μεξικό βαδίζουν το δρόμο του άγριου νεοφιλελευθερισμού, εμείς, οι αποκάτω, θα βαδίσουμε το δρόμο της εξέγερσης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ τον ΑΓΩΝΑ τους!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1143577