Στις 6 του Δεκέμβρη, στo αντι-φόρουμ της Via Campesina που διοργανώθηκε με αφορμή τη σύνοδο κορυφής για την κλιματική αλλαγή στο Κανκούν (COP-16), στη συνεδρία που είχε θέμα “Αγώνες που περνούν τα σύνορα (νερό, μεταλλεία, πετρέλαιο, μετανάστευση, φράγματα, αδυσώπητη αστυκοποίηση, κλπ)”, έγινε παρέμβαση για τα Δεκεμβριανά του 2008 με κείμενο που διαβάστηκε στο τέλος της συνεδρίας και άνοιγμα πανό.
Η δράση δέχτηκε θερμή υποδοχή από τον κόσμο που καταχειροκρότησε τη φράση “μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι” και στη συνέχεια φώναξε μαζί μας το σύνθημα “policia, cerdos, asesinos”.
Το πανό βρισκόταν σε όλες τις πορείες και τις δράσεις που διοργανώθηκαν: στην πορεία του anti-c@p το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, στην πορεία της Via Campesina προς το ξενοδοχείο που λάμβανε χώρα η σύνοδος κορυφής στις 7 Δεκέμβρη και στην ομιλία του Evo Morales, προέδρου της Βολιβίας, στo φόρουμ της Via Campesina την επόμενη μέρα.
Μετάφραση στα ελληνικά (έχουμε χρησιμοποιήσει διάφορα ρητορικά σχήματα που χρησιμοποιούνται στο Μεξικό, που στα ελληνικά ακούγονται τουλάχιστον γλυκανάλατα):
Σας ευχαριστούμε σύντροφοι και συντρόφισσες που μας επιτρέψατε να μοιραστούμε μαζί σας μερικά απλά λόγια για ένα θέμα λίγο διαφορετικό, αλλά όχι άσχετο. Είμαστε τέσσερις σύντροφοι από την Ελλάδα, μαζί με αδερφούς από άλλα μέρη του κόσμου. Η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα φορτισμένη και σημαντική για μας. Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια η αστυνομία σκότωσε έναν ανήλικο 15 χρονών. Η δολοφονία προκάλεσε μια εξέγερση στην Ελλάδα που διήρκησε πάνω από ένα μήνα και δημιούργησε μια νέα συνείδηση στην ελληνική κοινωνία, καθώς και νέους χώρους αντίστασης. Δεν ήταν μόνο η μεγάλη αδικία της δολοφονίας ενός νέου από την αστυνομία μετά από ένα χρόνο συνεχόμενων σκανδάλων στην ελληνική κυβέρνηση, τα οποία αποκάλυψαν σε όλους και όλες τη διαφθορά και τη βαθιά κρίση του συστήματός μας. Η κίνηση στηρίχτηκε από πολλά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας που ενώθηκαν στους δρόμους. Το πιο δυναμικό κομμάτι της κίνησης, που τη διακρίνει από άλλες, ήταν νέοι 15 και 16 χρονών, συμμαθητές του Αλέξη σε όλη την Ελλάδα. Νέοι που κατέλαβαν τα σχολεία τους και βγήκαν στους δρόμους, καίγοντας περιπολικά, επιτιθέμενοι σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, υπουργεία και άλλα σύμβολα του καπιταλισμού. Η οργή τους απαιτούσε μια ζωή με αξιοπρέπεια, μια ζωή στην οποία θα μπορούσαν να προσδοκούν και να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον. Μια ζωή χωρίς τη βία της εξουσίας, του συστήματος ή του κράτους. Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι ήταν οι μετανάστες που επίσης ένωσαν τις φωνές τους για να καταδικάσουν αυτήν την αδικία, την οποία οι ίδιοι βιώνουν καθημερινά.
Από την άλλη πλευρά η κίνηση δέχτηκε σφοδρή καταστολή από το κράτος και επιθέσεις από φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες. Πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν ακόμη σύντροφοι κρατούμενοι. Το πιο δημοφιλές σύνθημα των διαδηλώσεων ήταν αυτό που γράφουμε στο πανό μας: ΜΠΑΤΣΟΙ, ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ένα κλασικό αναρχικό σύνθημα που υιοθετήθηκε από όλους.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια μεγάλη κινητοποίηση στην Ελλάδα, που αγωνίζεται να διαφύγει από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά δεν υπάρχει μια εξέγερση όπως αυτή που συνέβη πριν δυο χρόνια. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η οργή είναι ριζωμένη στο λαό και περιμένει. Παράλληλα έχουμε πάντα τα μάτια μας και την καρδιά μας στραμμένα σε αυτό το κομμάτι του κόσμου [στη Λατινική Αμερική], που με τον πλούτο των αγώνων του μας δίνει έμπνευση και ελπίδα.
Ο Αλέξης δεν ήταν απλά ένα παιδί που δολοφονήθηκε από την αστυνομία. Αυτή η οργή είναι για κάθε Αλέξη που δολοφονείται από την εξουσία. Για όλους τους θανάτους που υποφέρουν τα παιδιά, από πείνα, δίψα, ιάσιμες ασθένειες, και φυσικά από τη βία του κράτους στην ειρήνη και τον πόλεμο, ενέργειες που χρησιμοποιεί το κράτος για να διατηρήσει την ηγεμονία του. Και όπως όλα τα παιδιά που έχουν ένα άδικο θάνατο, θα ζει πάντα στην καρδιά μας. Ευχαριστούμε σύντροφοι και συντρόφισσες.
πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1236563