Κατηγορία: Στα ελληνικά

Δελτίο τύπου του SUBCOMANDANTE MARCOS για τα 30ά γενέθλια του EZLN

COMUNE-INFO
Στα σχολικά εγχειρίδια, ίσως, να μη το βρείτε ποτέ : στις 17 Νοεμβρίου του 1983, τριάντα χρόνια πριν, γεννιέται ο Στρατός των Ζαπατίστας εθνικής απελευθέρωσης.
Η ιστορία μας, εξηγεί ο Μάρκος, δεν είναι μόνο αυτό που ήμασταν και αυτό που κάναμε αλλά αυτό που θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε.
Εξηγεί το γιατί αυτού του παράξενου τίτλου και αυτών που θ’ ακολουθήσουν, διηγείται για την εκπληκτική συνάντηση ανάμεσα σε ένα σκαθάρι και ένα ανήσυχο υποκείμενο [ακόμα πιο ανήσυχο από το σκαθάρι], και για τους προβληματισμούς που προέκυψαν, όπως επίσης και για τον τρόπο με τον οποίο, εκμεταταλλευόμενος το γεγονός μιας επετείου, ο υποδιοικητής προσπαθεί να εξηγήσει, δίχως να το καταφέρει, πως  l@s zapatistas βλέπουν την ιστορία τους.
Η πρώτη συνάντηση του Durito με το σκυλό-γατο.
Ο Ντουρίτο ήταν σοβαρός. Όχι όμως με την ψεύτικη συμπεριφορά ενός οποιουδήποτε ανώτερου υπάλληλου μιας οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ήταν σοβαρός όπως όταν μια μεγάλη ποινή μας θλίβει και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, εκτός από το να καταραστούμε….ή να διηγηθούμε μια ιστορία.
Ο Don Durito de La Lacandona ανάβει την πίπα του, ιππότης περιπλανώμενος ή λάθος, παρηγοριά των πληγέντων, χαρά των μικρών, αδύνατη επιθυμία γυναικών και αλλ@, καθρέπτης απρόσιτος ανδρών, αϋπνία τυράννων και τυραννίσκων, άβολη διατριβή για σχολαστικούς αγράμματους.
Παρατηρώντας αιχμαλωτισμένος το φως της αϋπνίας μας, σχεδόν ψιθυρίζοντας διηγείται, μέχρι εγώ να αντιγράψω :
Η ιστορία του γατό-σκυλου
[Πως ο Ντουρίτο γνώρισε τον γατό-σκυλο και τί είπαν εκείνη την αυγή πάνω στον φανατισμό]
Με μια πρώτη ματιά ο γατό-σκυλος μοιάζει με σκύλο…όμως και με γάτο…ή σκύλο…όσο δεν νιαουρίζει…ή γάτο…όσο δεν γαυγίζει.
Ο γατό-σκυλος είναι ένας άγνωστος για επίγειους και θαλάσσιους βιολόγους [σε ποιά κατηγορία  ζωντανών οργανισμών θα τον κατατάξουμε αυτή την περίπτωση], περίπτωση άλυτη για την ψυχολογία [ η χειρουργική νευρώνων δεν ανακαλύπτει το εγκεφαλικό κέντρο που ορίζει τη σκυλίσια ή γατίσια φύση], μυστήριο για την ανθρωπολογία [ήθη και έθιμα την ίδια στιγμή παρόμοια και αντίθετα ;], απελπισία για τη νομολογία [δικαιώματα και υποχρεώσεις προέρχονται από το είναι και μη είναι ;], το ιερό γκράαλ της γεννετικής μηχανικής [αδύνατο να απομονώσουμε το DNA που κρύβεται]. Τέλος πάντων, ο συνδετικός κρίκος που θα έκανε να καταρρεύσει όλος ο εργαστηριακός  δαρβινισμός, πανεπιστημιακή έδρα, συμπόσιο, επιστημονική μόδα του καιρού.
Επιτρέψτε μου όμως να σας διηγηθώ αυτό που συνέβει :
Όπως ήταν φυσικό βρισκόμαστε στην αυγή. Ένα αδύναμο φως όριζε τους ίσκιους. Ήρεμος, περπατούσα μονάχα με τα βήματα της θύμησης. Τότε άκουσα καθαρά κάποιον να λέει :
‘Φανατικός είναι εκείνος που, από ντροπή, κρύβει μια αμφιβολία’
Δίνοντάς του δίκηο από μένα σε μένα, τον πλησίασα και τον συνάντησα. Δίχως να κάνω τις συστάσεις, τον ερώτησα :
– Α, εσείς λοιπόν είστε…ένας σκύλος.
– Μιάο – μου απάντησε.
-…Ή μάλλον ένας γάτος – είπα αβέβαιος
– Γάβ – απάντησε.
– Εντάξει, ένας γατό-σκυλος – είπα και μου είπα.
– Αυτό ακριβώς – απάντησε..ή μου φάνηκε πως άκουσα.
– Πως πάει η ζωή ; – ρώτησα [ κι εγώ αντέγραψα δίχως ν’ αμφιβάλω, έτοιμος να μη αιφνιδιαστώ από τίποτα, μιας και ήταν ένα σκαθάρι που μου υπαγόρευε αυτή την ιστορία].
– Μερικές φορές καλά – απάντησε με κάτι σαν ρονρον -. μερικές φορές για σκυλιά και γατιά – γρύλλισε.
– Είναι πρόβλημα ταυτότητας ; – είπα ανάβοντας την πίπα και τραβώντας έξω το smartphone tablet multitouch για να γράψω [ στην πραγματικότητα πρόκειται για τετράδιο με σπιράλ, όμως ο Ντουρίτο να περάσει για πολύ μοντέρνος – σημείωση του γραφέα – ].
− Nah, δεν διαλέγεις ποιός είσαι αλλά ποιός μπορείς να είσαι – γαύγισε με κάποια δυσαρέσκεια ο γατό-σκυλος – και η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το μπερδεμένο πέρασμα, που ολοκληρώνεται ή διακόπτεται, από κάτι προς ένα άλλο πράγμα – πρόσθεσε με ένα νιαούρισμα.
– Λοιπόν, γάτος ή σκύλος ; ρώτησα.
– γατό-σκυλος – είπε σαν να δηλώνει το προφανές.
– Και τί σας φέρνει από αυτά τα μέρη ;
– Μια απ’ αυτές, που θα είναι ξανά.
– Α.
– Θα τραγουδήσω μέχρι μερικοί γάτοι γνωρίσουν.
– Εμμ…πριν από την σερενάτα σου, που δεν αμφιβάλω πως θα είναι τραγούδι άξιο της θυληκιάς που σε αναστατώνει, θα μπορούσες να μου εξηγήσεις εκείνο που είπες στην αρχή της συμμετοχής σου σε αυτή τη διήγηση ;
– Εκείνο για τον φανατισμό ;
-Ναι, ήταν σαν κάτι σαν κάποιος που κρύβει τις αμφιβολίες της πίστης του πίσω από μια παράλογη λατρεία.
– Έτσι ακριβώς.
– Όμως, πως θα εμποδίσουμε να μπούμε σε ένα από αυτά τα σκοτεινά δωμάτια εκείνου του ζοφερού σπιτιού με τους καθρέπτες που είναι ο φανατισμός ; Πως ν’ αντισταθούμε στις εκκλήσεις και στους εκβιασμούς στο να αγωνιστούμε με φανατισμό θρησκευτικό ή λαϊκό,  τον παλαιότερο, αλλά όχι και μοναδικό πρόσφατα ;
– Απλό – λέει λακωνικά ο γατό-σκυλος – , δεν μπαίνουμε.
Να φτιάξουμε πολλά σπίτια, ο καθένας το δικό του. Να εγκαταλείψουμε τον φόβο της απάθειας.
Διότι υπάρχει κάτι ίσο ή και χειρότερο από ένα φανατικό θρήσκο, ένας φανατικός αντι θρήσκος, ο λαίκός φανατισμός. Και λέω ότι μπορεί να είναι χειρότερος διότι αυτός ο τελευταίος προστρέχει στη λογική σαν άλλοθι.
Και φυσικά στα ιδοδύναμα : στον ομοφοβικό και αρσενικό φανατισμό, τον φόβο για την ετερο σεξουαλικότητα και το φεμμινισμό. Και να προσθέσουμε τον μεγάλο κατάλογο στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Οι φανατικοί της φυλής, του χρώματος, της πίστης, του είδους, της πολιτικής, των σπορ κλπ, στο τέλος του λογαριασμού είναι φανατικοί του εαυτού τους. Και όλοι συμμετέχουν στο φόβο του διαφορετικού. Και περικλύουν ολόκληρο τον κόσμο στο κλειστό κουτί των επιλογών αποκλεισμού : εάν δεν είσαι έτσι, τότε είσαι το αντίθετο’.
΄
– Αγαπητέ μου, θέλεις να πεις ότι εκείνοι που κριτικάρουν τον φανατισμό στα σπορ είναι ίδιοι ; – διέκοψε ο Ντουρίτο.
– Είναι το ίδιο. Για παράδειγμα η πολιτική και τα σπορ, και τα δυο δεμένα στο χρήμα : και στους δυο οι φανατικοί σκέφτονται πως αυτό που μετρά είναι ο επαγγελματισμός. Και στις δυο περιπτώσεις είναι απλοί θεατές που χειροκροτούν ή αποδοκιμάζουν τους αγωνιζόμενους, γιορτάζουν νίκες που δεν είναι δικές τους και λυπούνται για ήττες που δεν τους ανήκουν. Και στις δυο περιπτώσεις κατηγορούν τους αθλητές, τον διαιτητή, τον αγωνιστικό χώρο, τον αντίθετο. Και στις δυο περιπτώσεις ελπίζουν ‘στην επόμενη φορά’, σκέφτονται πως εάν αλλάξουν τον τεχνικό, την στρατηγική ή την τακτική, όλα θα λυθούν. Και στις δυο περιπτώσεις ακολουθούν αντίθετους φανατισμούς, και στις δυο περιπτώσεις αγνοούν πως το σύστημα είναι το πρόβλημα.
– Μιλάς για το ποδόσφαιρο ; – ρωτά ο Ντουρίτο την ώρα που βγάζει μια μπάλλα με δικά του αυτόγραφα.
– Όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Σε όλα το πρόβλημα είναι σε αυτόν που διοικεί, στο αφεντικό, σε αυτόν που ορίζει τους κανονισμούς.
Στις δυο περιπτώσεις περιφρονούμε εκείνο που δεν φέρνει λεφτά : το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, αυτό του δρόμου, την πολιτική που δεν καταλήγει σε εκλογικές καταστάσεις. ‘Εάν δεν κερδίζουμε χρήματα, τότε για ποιό λόγο να το κάνουμε ;’, αναρωτιούνται.
– Α, μιλάς για πολιτική ;
– Μπα, ούτε στο όνειρο. Παρόλο που, για παράδειγμα, κάθε μέρα που περνά είναι όλο και περισσότερο ξεκάθαρο πως αυτό που ονομάζουν ‘το Εθνικό Μοντέρνο Κράτος’ είναι μονάχα ένας σωρός από ερείπια για ξεπούλημα, και οι αντίστοιχες πολιτικές τάξεις συνεζίζουν να ξαναστήνουν το χάρτινο κάστρο που κατέρρευσε, δίχως ν’ αντιλαμβάνονται πως τα χαρτόνια της βάσης είναι σπασμένα και κατεστραμμένα, αδύνατα να σταθούν στα ίσα τους, δεν λέμε φυσικά να συγκρατήσουν κάτι τι.
– Μμμ…θα είναι δύσκολο να βάλουμε όλα αυτά στο twit − είπε ο Ντουρίτο την ώρα που μετράει για να δει εάν χωρούν σε 140 χαρακτήρες.
– Η μοντέρνα πολιτικη τάξη υποστηρίζει πως ποιός θα είναι ο πιλότος ενός αεροπλάνου που εδώ και καιρό έχει συντριβεί στην νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα – αποφαίνεται ο γάτος-σκύλος και ο Ντουρίτο εγκρίνει με συγκατάβαση.
– Το λοιπόν, τι θα κάνουμε ; – ρωτά ο Ντουρίτο την ώρα που ξαναβάζει στη θέση του με φροντίδα το σήμα των  Los Jaguares de Chiapas.
– Να αποφύγουμε την παγίδα που υποστηρίζει πως ελευθερία είναι να μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο αντίθετες επιλογές.
Όλες οι οριστικές επιλογές είναι παγίδα. Δεν υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι, όπως δεν υπάρχουν δυο χρώματα, δύο φύλλα, δυο πιστεύω  κλπ. Έτσι λοιπόν, ούτε εδώ, ούτε εκεί. Καλύτερα να διατρέξουμε ένα καινούργιο δρόμο που πηγαίνει εκεί που κάποιος θέλει να πάει.
– Καταλήγουμε ; ρωτάει ο Ντουρίτο.
– Ούτε σκύλος ούτε γάτα. Γατό-σκυλος, όχι για να εξυπηρετήσουμε.
Και κανένας να μη κρίνει ούτε να καταδικάζει εκείνο που δεν αντιλαμβάνεται, διότι εκείνο που είναι διαφορετικό είναι η απόδειξη πως τίποτα δεν είναι χαμένο, πως υπάρχουν ακόμη πολλά για να δούμε και ν’ ακούσουμε, πως υπάρχουν ακόμη άλλοι κόσμοι για ν’ ανακαλύψουμε.
Ο γατό-σκυλος έφυγε, που, όπως λέει τ’ όνομά του, έχει τα μειονεκτήματα του σκύλου και εκείνα της γάτας…και κανένα από τα πλεονεκτήματα, εάν υπάρχουν.
Είχε πλέον ξημερώσει όταν άκουσα ένα μίγμα μεγαλαίο από νιαουρίσματα και γαβγίσματα. Ήταν ο γατό-σκυλος που τραγουδούσε , φάλτσος, στο φως των ομορφότερων ονείρων μας.
Και σε κάποια αυγή, ίσως ακόμη μακρινή στο ημερολόγιο και με αβέβαιη γεωγραφία, εσύ, το φως που μου αποκαλύπτει και μου αποκαλύπτεται, θα καταλάβεις πως υπήρξαν κομμάτια κρυμμένα και φτιαγμένα για σένα, που μόνο τότε θα σου αποκαλυφθούν ή θα τα αναγνωρίσεις τώρα σε αυτά τα γράμματα, και εκείνη τη στιγμή θα μάθεις πως δεν είχε σημασία ποιούς δρόμους διαβήκανε τα βήματά μου : γιατί εσύ ήσουν, είσαι, και θα είσαι πάντα η μοίρα για την οποία αξίζει ο κόπος.
Ταν- ταν
Στη συνέχεια ο υποδιοικητής προσπαθεί να εξηγήσει με τον μεταμοντέρνο τρόπο των πολυμέσων, πως l@s zapatistas βλέπουν και βλέπονται στην ιστορία τους.
Λοιπόν σαν πρώτο θέμα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι για εμάς όλ@, η ιστορία μας δεν είναι μόνο εκείνο μου ήμασταν, αυτό που μας συνέβει, αυτό που κάναμε. Είναι επίσης, και πάνω απ’ όλα, αυτό που θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε.
Και στη συνέχεια, σε αυτή τη χιονοστιβάδα οπτικοακουστικών μέσων που ξεκινούν από τον κινηματογράφο 4D και τις τηλεοράσεις LED 4K, μέχρι τις πολύχρωμες και
multitouch οθόνες των κινητών [που παρουσιάζουν την πραγματικότητα με χρώματα που, επιτρέψτε μου την παρέκκλιση, δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την πραγματικότητα], μπορούμε να θέσουμε ,σε μια απίθανη ‘γραμμή του χρόνου’, τον τρόπο μας να βλέπουμε την ιστορία μας με….κινητοσκόπιο.
Ναί, ξέρω, ξεκίνησα από μακριά, από τη γέννηση του κινηματογράφου, μα με το ίντερνετ και τα διάφορα wikis που αφθονούν και απολήγουν, δεν θα έχετε πρόβλημα να καταλάβετε τι εννοώ.
Μερικές φορές μοιάζει πως βρισκόμαστε στα περίχωρα των μορφών 8 επί 8 κι έτσι τα 16 χιλιοστά είναι ακόμη μακριά.
Θέλω να πω, ο δικός μας τρόπος να εξηγούμαι την ιστορία μας μοιάζει με εικόνα σε συνεχή και επαναληπτική κίνηση, με κάποια παραλλαγή που δίνει εκείνη την αίσθηση κινητής ακινησίας. Πάντα κυνηγημένοι και σε άμυνα, πάντα να αντιστεκόμαστε, να προσπαθούν να μας εκμηδενίσουν, πάντα να ξανα εμφανιζόμαστε. Γι αυτό και οι καταγγελίες από τις βάσεις υποστήριξης ζαπατίστας, που διοχετεύονται από τις Επιτροπές Καλής Κυβέρνησης, διαβάζονται από λίγους. Είναι σαν να έχουν  διαβαστεί πολύ νωρίτερα και να έχουν αλλάξει μονάχα τα ονόματα και η γεωγραφία.
Κι εδώ όμως παρουσιαζόμαστε. Για παράδειγμα στο :
http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2013/11/13/la-jbg-corazon-del-arco-iris-de-la-esperanza-caracol-iv-torbellino-de-nuestras-palabras-denuncia-hostigamiento-y-agresiones/
Ναι, είναι λίγο σαν εάν σε εκείνες τις εικόνες σε κίνηση του Έντισον, το 1894, στο κινετοσκόπιό του (“Annie Oackley”), εμείς ήμασταν το νόμισμα που γυρίζει στον αέρα, τη στιγμή που η δεσποινίς πρόοδος μας πυροβολεί με συνεχείς ριπές [ ναι, η κυβέρνηση θα ήταν ο δουλοπρεπής υπάλληλος που πετά το νόμισμα ]. Ή όπως στο ‘ο ερχομός του τραίνου’ των Αδελφών Lumière, του 1895, εμείς είμαστε εκείνοι που παραμένουν στο πεζοδρόμιο την ώρα που το τραίνο της προόδου πηγαίνει και έρχεται. Στο τέλος αυτού του κειμένου θα βρείτε μερικά βίντεο που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε.
Είναι εδώ όμως πως η συλλογικότητα που είμαστε καταλαμβάνει κάθε πλαίσιο φωτογραμμικό, το ζωγραφίζει και το χρωματίζει παρατηρώντας την πραγματικότητα που υπήρξαμε και είμαστε, πολλές φορές με τα μαύρα των καταδιώξεων και των φυλακίσεων, με τα γκρίζα της περιφρόνησης, και το κόκκινο της εκμετάλλευσης και της αφαίρεσης. Όμως και με πράσινο και καφέ χρώμα της γης που είμαστε εμείς.
Όταν κάποιος απ’ έξω εστιάζει για να δει το ‘φίλμ’ μας, γενικά σχολιάζει : ‘τραβούν με πολύ ΄δεξιοτεχνία’, ή ‘τι ριψοκίνδυνος υπάλληλος που ρίχνει στον αέρα το νόμισμα δίχως φόβο να τραυματιστεί’, κανείς όμως δεν σχολιάζει για το νόμισμα.
Η, στο τρένο των Lumière, λένε, ‘τι χαζοί, γιατί κάθονται στο πεζοδρόμιο και δεν ανεβαίνουν στο τρένο ;’ Ή, Είναι μια ακόμη απόδειξη πως οι αυτόχθονοι ζουν όπως ζουν διότι δεν επιθυμούν την πρόοδο’. Κάποιος άλλος επιχειρεί ‘είδες τι γελοία ρούχα φορούσαν εκείνη την εποχή ;’ Εάν όμως κάποιος μας ρωτούσε γιατί δεν ανεβαίνουμε σε εκείνο το τρένο, εμείς θα λέγαμε ‘διότι οι επόμενες στάσεις είναι παρακμή, πόλεμος, κατάρρευση, και ο τελικός προορισμός καταστροφή’. Η σχετική ερώτηση δεν είναι γιατί εμείς δεν ανββαίνουμε αλλά γιατί εσείς δεν κατεβαίνετε.
Εάν κάποιος έρχεται να μείνει μαζί μας για να κοιτάξει βλέποντας, για να μας ακούσει, για να μάθει στην escuelita, ανακαλύπτει ότι, σε κάθε φωτογράμμα, εμείς οι ζαπατίστοι προσθέσαμε μια εικόνα που δεν είναι αντιληπτή από μια απλή ματιά. Σαν η ορατή κίνηση των εικόνων να κρύβει μια λεπτομέρεια που περιέχεται σε κάθε πλαίσιο. Αυτό που δεν φαίνεται στην καθημερινή δραστηριότητα είναι η ιστορία που θα είμαστε. Και δεν υπάρχει smartphone που θα συλλαμβάνει αυτές τις εικόνες. Μόνο με μια πολύ μεγάλη καρδιά δύνανται να εκτιμηθούν.
Φυσικά έρχονται και κάποιοι οι οποίοι μας λεν πως υπάρχουν πλέον τάμπλετ και κινητά με βιντεοκάμερες μπρος και πίσω, με χρώματα πιο ζωηρά από αυτά της πραγματικότητας, πως υπάρχουν φωτογραφικές μηχανές και εκτυπώσεις τρισδιάστατες, plasma, το lcd και το led, η αντοπροσωπευτική δημοκρατία και οι εκλογές, τα κόμματα, η νεωτερικότητα, ο πολιτισμός και η πρόοδος.
Να παρατήσουμε τη συλλογικότητα [ στα ισπανικά κάνει ομοιοκαταληξία με τον πρωτογονισμό ] : να εγκαταλείψουμε την εμμονή μας για τη διαφύλαξη της φύσης, τη κουβέντα για την μητέρα γη, την αυτοδιαχείριση, την αυτονομία, την εξέγερση, την ελευθερία.
Μας λένε όλα αυτά γράφοντας άτσαλα πως είναι στη νεωτερικότητά τους που διαπράττονται τα χειρότερα εγκλήματα, όπου τα νεογέννητα καίγονται ζωντανά και οι πυρομανείς γίνονται βουλευτές και σενατόροι, όπου η αμάθεια προσομοιώνει πως βαστάει τις τύχες ενός λαού, όπου καταστρέφονται οι πηγές της εργασίας, όπου οι καθηγητές καταδιώκονται και συκοφαντούνται, όπου ένα ψέμμα σκεπάζεται για κάποιο μεγαλύτερο, όπου επιβραυεύεται και επαινείται η απανθρωπιά και κάθε ηθική αξία είναι σύμπτωμα ‘πνευματικού οπισθοδρομισμού’.
Για τα μεγάλα πληρωμένα Μέσα, αυτοί είναι οι ‘μοντέρνοι’, εμείς οι αρχαϊκοί. Αυτοί οι πολιτισμένοι, εμείς οι βάρβαροι. Αυτοί δουλεύουν, εμείς είμαστε ‘ελαφριοί’. Αυτοί είναι οι ‘καθώς πρέπει’, εμείς οι παρίες. Αυτοί οι σοφοί, εμείς οι αγράμματοι. Αυτοί οι καθαροί, εμείς οι βρώμικοι. Αυτοί οι όμορφοι, εμείς οι άσχημοι. Αυτοί οι καλοί, εμείς οι κακοί.
Όλ@ όμως αυτοί ξεχνούν το θεμελιώδες : αυτή είναι η ιστορία μας, ο δικός μας τρόπος να την βλέπουμε και να μας βλέπουμε, ο δικός μας τρόπος να μας σκεφτόμαστε, να φτιάχνουμε τον δρόμο μας. Είναι δική μας, με τα λάθη μας, τις πτώσεις μας, τα χρώματα και τις ζωές μας, τους νεκρούς μας. Είναι η ελευθερία μας.
Έτσι είναι η ιστορία μας.
Γιατί όταν εμείς οι ζαπατίστοι, οι ζαπατίστες, ζωγραφίζουμε ένα κλειδί κάτω και αριστερά σε κάθε φωτογράμμα της ταινίας μας, δεν σκεφτόμαστε ποιά πόρτα ν’ ανοίξουμε αλλά, ποιό σπίτι και ποιά πόρτα να κατασκευάσουμε μέχρις ότου εκείνο το κλειδί να έχει ένα σκοπό και ένα μέλλον. Και εάν το σάουντρακ αυτής της ταινίας μας έχει για ρυθμό μια πόλκα-που χορεύεται-χοροπηδηχτά[ corrido]-ranchera-cumbia-ρόκ-σκα-μέταλ-ρέγγε-trova-πάνκ-χιπ,χόπ-ραπ-και-ούτο-καθ’-εξής δεν είναι γιατί δεν έχουμε μουσικές γνώσεις. Είναι γιατί εκείνο το σπίτι θα έχει όλα τα χρώματα και όλους τους ήχους. Και θα έχει τότε βλέμματα και ακούσματα καινούργια που θ’ αντιλαμβάνονται τη δέσμευσή μας….αν και σε αυτούς τους κόσμους που θα έρθουν εμείς θα είμαστε μόσο σιωπή και ίσκιος.
Όθεν : έχουμε φαντασία, αυτοί μόνο συστήματα με τελικές επιλογές.
Γι αυτό και ο κόσμος τους καταρρέει. Γι αυτό ο δικός μας αναγεννάται, σαν εκείνη τη λούτσινα που αν και μικρούμα καταφέρνει να προστατέψει από την σκιά.
Καλώς. Γιορτάζουμε τα χρόνια μας πολύ ευτυχισμένοι, δηλαδή στον αγώνα.
Ο υποδιοικητής μου περιποιείται τον εαυτό του με τα βίντεο που πρέπει να μας δώσει, σαν να βάζει ας πούμε το κεράκι στην τούρτα, για να γιορτάσει, κι ας μη το λέει, εμείς ξέρουμε, τριάντα κάτι.
Messico, Novembre 17 del 2013
Trentesimo anniversario dell’EZLN
-βίντεο που διηγείται την ιστορία ‘του σκύλου που μέσα ήταν γάτα’, του Siri Melchoir. Ηνωμένο Βασίλειο 2002.
-ένας γατό-σκυλος σε δράση. Παρατηρήστε πως επιστρέφει στην πραγματική του ταυτότητα μόλις αποκαλύπτεται.
-μικρή αναφορά στο ξεκίνημα του κινηματογράφου. Προσέξτε το πολύ σύντομο “Annie Oackley”, απ’ το 20 στο 26ο δευτερόλεπτο.
-“L’arrivo del Treno”, dei Fratelli Lumiere, 1895.
-για ένα γενέθλιο τόσο διαφορετικό σαν αυτό του μετώπου,ezetaelene,  Las Otras Mañanitas, con Pedro Infante ed i Beatles.
Πρωτότυπο δελτίο τύπου.
ΜΕτάφραση (Traduzione “Maribel” – Bergamo).
τα βίντεο και οι φωτογραφίες στο:
aenaikinisi.wordpress.com
πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1502596

SupMarcos: Κακές και όχι τόσο κακές ειδήσεις

Νοέμβριος 2013

Στους φοιτητές/τριες που παρακολούθησαν ή θέλουν να παρακολουθήσουν τα  μαθήματα του πρώτου επιπέδου του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου:

Προς κάθε ενδιαφερόμενο:

Σύντροφοι, συντρόφισσες, συντρόφοισσες[i]

Όπως έχει γίνει συνήθεια πλέον, με προορίζουν να λέω τις κακές ειδήσεις. Ορίστε λοιπόν:

ΠΡΩΤΟ. – Οι λογαριασμοί ( σας αναθέτω εδώ να ελέγξετε  καλά τις προσθέσεις, τις αφαιρέσεις και τις διαιρέσεις, γιατί τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο ή μάλλον ούτε αυτό είναι το δυνατό μου σημείο):

Α) – Έξοδα του πρωτοβάθμιου σχολείου τον Αύγουστο του 2013 για 1281 μαθητές:

– Υποστηρικτικό υλικό (4 βιβλία κειμένων και 2 DVD) για 1281 μαθητές: 100.000 (εκατό χιλιάδες ) μεξικανικά πέσος.

– Μεταφορά και σίτιση 1281 μαθητών από το CIDECIστην κοινότητα όπου παρακολούθησαν τα μαθήματα και επιστροφή: 339.778,27 (τριακόσια τριάντα εννέα χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα οκτώ πέσος και είκοσι επτά λεπτά), κατανεμημένα με τον εξής τρόπο:

Έξοδα  της κάθε περιφέρειας για τη μεταφορά με φορτηγά των μαθητών από το  CIDECI σε κάθε χωριό και την επιστροφή τους στο CIDECI, αλλά και για τη σίτιση των παιδιών των  μαθητών/τριών.

Ρεαλιδάδ – 64.126 πέσος

Οβεντίκ – 46.794 πέσος

Γκαρούτσα – 122.184,77 πέσος

Μορέλια – 36.227,50 πέσος

                                  Ρομπέρτο Μπάρριος – 70.446_________________

Γενικό σύνολο – 339.778,27 πέσος

Σημείωση: Πράγματι, και σε μένα έκανε εντύπωση αυτό το «77 λεπτά», αλλά αυτός ήταν ο λογαριασμός που μου έδωσαν. Δεν μας έχει αγγίξει, δηλαδή, η μόδα της στρογγυλοποίησης.

– Μεταφορά 200 φυλάκων [ii]στο CIDECIγια την παράδοση των μαθημάτων και επιστροφή: 40.000 (σαράντα χιλιάδες) πέσος. Η σίτισή τους καλύφθηκε από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του CIDECI-Unitierra. Ευχαριστούμε τον DoctorRaymundo και όλες και όλους τους συντρόφους/ισσες του CIDECI, ιδιαίτερα τους συντρόφους/ισσες της κουζίνας (προσοχή: μου χρωστάτε ταμάλες).

Το σύνολο των εξόδων των ζαπατιστικών κοινοτήτων για 1281 μαθητές των πρωτοβάθμιων μαθημάτων τον Αύγουστο του 2013: 479.778,27 (τετρακόσιες εβδομήντα εννέα χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα οκτώ πέσος και είκοσι επτά λεπτά).

Έξοδα κατά μέσο όρο ανά μαθητή: 374, 53 (τριακόσια εβδομήντα τέσσερα  πέσος και πενήντα τρία λεπτά).

Β) – Έσοδα του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου:

Έσοδα από την εγγραφή (το κουτί που βρισκόταν στο  CIDECI): 409.955 (τετρακόσιες εννιά χιλιάδες εννιακόσια πενήντα πέντε μεξικανικά πέσος).

Σε εθνικό νόμισμα: 391.721 πέσος

Σε δολάρια: 1.160 πέσος

Σε ευρώ: 175 πέσος

Έσοδα κατά μέσο όρο από την συνδρομή εγγραφής του κάθε μαθητή: 320,02 (τριακόσια είκοσι πέσος και δύο λεπτά).

ΔΕΥΤΕΡΟ. – Περίληψη  και συνέπειες:

Κατά μέσο όρο, κάθε μαθητής  ενισχύθηκε οικονομικά με 54,51 (πενήντα τέσσερα πέσος και πενήντα ένα λεπτά) τα οποία καλύφθηκαν από τις δωρεές αλληλέγγυων. Δηλαδή, οι μαθητές/τριες  αλληλοβοηθήθηκαν μεταξύ τους.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, δεν βγαίνει ο λογαριασμός, σύντροφοι. Και μπορέσαμε να το φέρουμε σχεδόν εις πέρας,  χάρη σε κάποιους/ες μαθητές/τριες που συνεισέφεραν περισσότερα από τα απαραίτητα εκατό πέσος (κάποιοι/ες δεν έδωσαν τίποτε) και στις δωρεές γενναιόδωρων ατόμων.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους/ες έδωσαν περισσότερα και όσους/ες έκαναν αυτές τις καταπληκτικές δωρεές. Θα έπρεπε να τους ευχαριστήσουν και όσοι,ες  δεν πλήρωσαν αυτά τα εκατό πέσος ή δεν έδωσαν απολύτως τίποτε.

Ξέρουμε πως είναι προβληματικό να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και κάποιοι/ες  να πληρώνουν για τα μαθήματα των άλλων, γι’ αυτό και είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις εξής επιλογές:

α) – Να κλείσουμε το μικρό σχολείο.

β) –Να μειώσουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων σε αυτό που θα μπορούμε να καλύψουμε οι ζαπατίστας. Όπως μου είπε ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές, θα πρέπει να είναι γύρω στους 100 ανά καρακόλ, συνολικά 500.

γ) –Να αυξηθεί το κόστος και να γίνει υποχρεωτικό.

Πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να κλείσουμε το  μικρό σχολείο γιατί αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν άνθρωποι που πριν ούτε γνωρίζαμε ούτε μας γνώριζαν.

Θεωρούμε επίσης ότι αν μειώσουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων, πολλοί/ές  θα δυσαρεστηθούν ή  θα θυμώσουν γιατί τα έχουν ετοιμάσει όλα για να παρευρεθούν και τι θα γίνει αν μείνουν έξω. Κυρίως τώρα που γνωρίζουν πως η ουσία του σχολείου βρίσκεται στα μαθήματα που γίνονται στις κοινότητες και μαζί με τους φύλακες. Και καθώς σε μένα θα τύχαινε να πω το νέο, θα πλεόναζαν  οι βρισιές που δεν είναι από μέντα[iii].

Το μόνο που μένει λοιπόν είναι να σας ζητήσουμε να πληρώσετε τα έξοδα της μετακίνησης και της σίτισής σας. Ξέρουμε πως αυτό, όχι μόνο θα ενοχλήσει κάποιους/ες, αλλά μπορεί να αφήσει έξω αρκετούς/ες. Για το λόγο αυτό σας ειδοποιούμε έγκαιρα προκειμένου να βρείτε τον τρόπο για να συμπληρώσετε τη συνδρομή σας και/ή τη συνδρομή όσων συντρόφων σας θέλουν και μπορούν να παρευρεθούν αλλά δεν έχουν συμπληρώσει το ποσό.

Το κόστος τώρα θα είναι 380 (τριακόσια ογδόντα μεξικανικά πέσος ) για κάθε φοιτητή/τρια και θα πρέπει να καλυφθεί κατά την εγγραφή του/της στο CIDECI τις ημερομηνίες που αναγράφονται. Αν θέλετε  τώρα να φέρετε επιπλέον ένα κιλό φασόλια και ένα κιλό ρύζι, πολύ ευχαρίστως.

Σας παρακαλούμε, σας ικετεύουμε, σας θερμοπαρακαλούμε να διευκρινίσετε με ποιους/ες  έρχεστε, πόσοι είστε καθώς και τις ηλικίες σας, γιατί μετά μας έρχονται μέιλ που μας λένε «έρχομαι με τα παιδιά μου»,  και από τη στιγμή που έρχονται, ξεχάστε το κάστινγκ για το “TheWalkingDead”. Όλοι/ες όσοι/ες  παρευρεθούν στα μαθήματα, είτε είναι παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένοι, ή ζωντανοί νεκροί, πρέπει προηγουμένως να έχουν εγγραφεί.

Επίσης πρέπει να διευκρινίσετε τις ημερομηνίες που θα παρευρεθείτε. Υπάρχουν 2 ημερομηνίες αυτή τη φορά, μια στο τέλος Δεκεμβρίου και μια άλλη στις αρχές Ιανουαρίου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε για ποια από τις δύο θα γραφτείτε γιατί, όπως ήδη ξέρετε, υπάρχει μια ιθαγενική οικογένεια που ετοιμάζεται να σας δεχθεί και να σας φροντίσει, ένας ή μια φύλακας που προετοιμάζεται να σας καθοδηγήσει, ένας ή μια  οδηγός που ετοιμάζει το όχημα που θα σας μεταφέρει, ένα ολόκληρο χωριό που θα σας υποδεχθεί. Επίσης πρέπει να διευκρινίσετε αν θα πάτε σε κοινότητα ή θα παρακολουθήσετε τα μαθήματα στο CIDECI του SanCristóbaldelasCasas, στην Chiapas.

Ελάτε να ακούσετε και να μάθετε, γιατί κάποιοι/ες ήρθαν για να δώσουν διάλεξη φεμινισμού, χορτοφαγίας, μαρξισμού και άλλων «ισμών». Και τώρα δυσανασχετούν, γιατί οι ζαπατίστας δεν υπακούμε σε όσα ήρθαν να μας διδάξουν: ότι δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε τον επαναστατικό νόμο των γυναικών σύμφωνα με τις υποδείξεις τους και όχι σύμφωνα με τις αποφάσεις των γυναικών ζαπατίστας, ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τα πλεονεκτήματα της μαριχουάνα, να μην φτιάχνουμε τα σπίτια από τσιμέντο γιατί είναι καλύτερα από πλίνθους και άχυρο, να μην φοράμε παπούτσια γιατί περπατώντας ξυπόλητοι βρισκόμαστε περισσότερο σε επαφή με τη μάνα γη. Τέλος, να υπακούσουμε σε αυτό που ήρθαν να μας διατάξουν… δηλαδή να μην είμαστε ζαπατίστας.

 

 

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: Οι αναρχικοί/ες

 

Δεδομένης της καμπάνιας αντι-αναρχισμού που ενορχηστρώνουν οι “καλές” συνειδήσεις και η “καθωσπρέπει αριστερά”, ενωμένες με την παραδοσιακή δεξιά σε μια αγία σταυροφορία με στόχο να κατηγορήσουν τους αναρχικούς, νέους και μεγάλους, ότι  όχι μόνο προκαλούν το σύστημα (λες και ο αναρχισμός έχει κι άλλη επιλογή), αλλά και αποσυνθέτουν τις σκηνογραφίες τους (σβήνουν τα φώτα για να μη βλέπουν τους αναρχικούς;), φτάνοντας μέχρι τα άκρα με προσδιορισμούς του τύπου αναρχο-κοράκια, αναρχο-προβοκάτορες, αναρχο-τραμπούκοι, αναρχο-και-τα-λοιπά (κάπου διάβασα και για αναρχο-αναρχικό, καταπληκτικό ε;), εμείς, οι άντρες και γυναίκες ζαπατίστας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κλίμα υστερίας που, τόσο αποφασιστικά, ζητά, απαιτεί να σεβόμαστε τις τζαμαρίες (που δεν δείχνουν αλλά κρύβουν όλα όσα συμβαίνουν ακριβώς πίσω από αυτές: εργασιακές συνθήκες δουλείας, ανύπαρκτη υγιεινή, κακή ποιότητα, ανεπαρκές επίπεδο διατροφής, ξέπλυμα χρήματος, φορολογικές απάτες, διαρροή κεφαλαίου).

 

Γιατί τώρα φαίνεται πως για όλες αυτές τις λαμογιές που καλύπτονται ανεπιτυχώς πίσω από τον όρο «δομικές μεταρρυθμίσεις», για την εργασιακή λεηλασία των εκπαιδευτικών, για το ξεπούλημα σε τιμή ευκαιρίας του πλούτου της χώρας, για την καταλήστευση των εξουσιαζόμενων από την κυβέρνηση μέσω των φόρων, για τη φορολογική ασφυξία -που ευνοεί μόνο τα μεγάλα μονοπώλια, για όλα αυτά φταίνε οι αναρχικοί.

 

Για το γεγονός ότι ο καλός κόσμος δεν βγαίνει πλέον στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί (μα, αφού υπάρχουν οι πορείες, οι πολιτικές καθιστικές διαμαρτυρίες, οι αποκλεισμοί, τα συνθήματα στους τοίχους, τα φεϊγ βολάν… -ναι, αλλά είναι των εκπαιδευτικών-οδηγών-πλανόδιων-φοιτητών-δηλαδή-των-ινδιάνων και των βλάχων, εγώ εννοώ τον καλό-καλό-κόσμο-της-πρωτεύουσας -α, ναι!, η μυθική μεσαία τάξη, τόσο κολακευμένη και ταυτόχρονα τόσο περιφρονημένη και εξαπατημένη από ολόκληρο το μιντιακό και πολιτικό φάσμα), για το ότι η καθεστωτική αριστερά λεηλατεί και αυτή τους χώρους διαμαρτυρίας, ότι η «μοναδική αντιπολίτευση στο καθεστώς»[iv] επισκιάζεται συνεχώς από τους χωρίς όνομα, ότι η αυθαίρετη επιβολή πλέον ονομάζεται «διάλογος και διαπραγμάτευση», για τις δολοφονίες μεταναστών, γυναικών, νεαρών, εργατών, παιδιών, για όλα αυτά φταίνε οι αναρχικοί.

 

Για όσους αγωνίζονται και βλέπουν τους εαυτούς τους ως κομμάτι του «Α», σημαία δίχως έθνος και σύνορα, και συμμετέχουν στην ΕΚΤΗ, αλλά είναι πραγματικά αναρχικοί και όχι απλά μια περαστική φάση με ημερομηνία λήξης ή ένα lifestyle, έχουμε πέρα από μια συντροφική αγκαλιά, μια ιδιαίτερη παραγγελία:

 

Σύντροφοι Αναρχικοί: εμείς οι ζαπατίστας, άνδρες και γυναίκες, δεν θα σας καταλογίσουμε τις ελλείψεις μας (συμπεριλαμβανόμενης της έλλειψης φαντασίας), ούτε θα σας θεωρήσουμε υπεύθυνους για τα λάθη μας, ακόμα, δε, λιγότερο δεν θα σας κυνηγήσουμε γι’  αυτό που είστε. Και κάτι ακόμα.  Σας λέω, λοιπόν, πως τον Αύγουστο διάφοροι προσκεκλημένοι ακύρωσαν τη συμμετοχή τους γιατί, όπως είπαν, δεν μπορούσαν να μοιράζονται την τάξη με “νεαρούς αναρχικούς, κουρελήδες, πανκς, με piercing και γεμάτους tattoo”, και ανέμεναν (αυτοί που δεν είναι ούτε νεαροί, ούτε αναρχικοί, ούτε κουρελήδες, που δεν έχουν piercing ούτε tattoo) μια συγγνώμη, καθώς και την εκκαθάριση της λίστας των προσκεκλημένων. Ακόμη περιμένουν, ανώφελα…

 

Αυτό, λοιπόν, που θέλουμε να σας ζητήσουμε είναι, τη στιγμή της εγγραφής,  να μας δώσετε ένα κείμενο, μισής σελίδας το πολύ, όπου θα απαντάτε στις κριτικές και τις κατηγορίες που δεχτήκατε από τα ιδιωτικά μέσα. Αυτό το κείμενο θα δημοσιευτεί σε ένα ειδικό τμήμα της ιστοσελίδας μας (enlacezapatista.ezln.org.mx) και σε ένα περιοδικό-fanzine- ή όπως-αλλιώς-το-λένε, που σύντομα θα κυκλοφορήσει στον παγκοσμίως παγκόσμιο κόσμο, και το οποίο θα εκδίδεται και θα γράφεται από ιθαγενείς ζαπατίστας. Θα είναι τιμή για εμάς, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού μας  να βρίσκεται ο λόγος σας δίπλα στο δικό μας.

Ε;

Ναι, όντως αξίζει μια σελίδα ακόμα και με μόνο μια λέξη που να καλύπτει όλη την επιφάνεια, κάτι σαν “Είστε ψεύτες!”. Ή κάτι πιο εκτενές του τύπου “θα σας εξηγούσα τι σημαίνει αναρχισμός αν πίστευα πως θα καταλαβαίνατε” ή “ο αναρχισμός είναι ακατάληπτος για τους νάνους στη σκέψη”  ή “οι πραγματικές αλλαγές εμφανίζονται πρώτα στα βιβλία συμβάντων της αστυνομίας” ή “γαμώ την αστυνομία της σκέψης” ή το εξής απόσπασμα του βιβλίου Χτυπήματα και Αντιχτυπήματα, του MiguelAmorós: “όλος ο κόσμος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το BlackBloc δεν είναι μια οργάνωση αλλά μια τακτική αγώνα στο δρόμο, παρόμοια με τη βασκική kaleborroka, την οποία εφάρμοζε ένας αστερισμός από ελευθεριακές, αυτόνομες ή εναλλακτικές ομάδες στο πλαίσιο των αγώνων των καταλήψεων την δεκαετία του ‘80  σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας”, και να προσθέσετε κάτι του τύπου “αν θέλετε να κάνετε οποιαδήποτε κριτική, προηγουμένως ερευνήστε . Η καλογραμμένη άγνοια είναι σαν την καλοειπωμένη χαζομάρα: το ίδιο ανούσιες”.

Όπως και να’ χει, είμαι σίγουρος πως θα βρείτε ιδέες.

 

ΤΡΙΤΟ. – Μια όχι τόσο κακή είδηση: σας υπενθυμίζω τις ημερομηνίες και τον τρόπο που θα ζητήσετε την πρόσκληση και την εγγραφή σας:

Ημερομηνία του δεύτερου κύκλου του μικρού σχολείου:

Εγγραφή στις 23 και 24 Δεκεμβρίου 2013.

Μαθήματα από τις 25 έως τις 29 Δεκεμβρίου 2013 και αναχώρηση στις 30.

Για όσους/ες θέλουν να μείνουν για τον εορτασμό της 20ης επετείου της ζαπατιστικής εξέγερσης, για να γιορτάσουν αλλά και να θυμηθούν εκείνο το χάραμα της 1ης Γενάρη 1994, η γιορτή θα πραγματοποιηθεί στις 31 Δεκέμβρη και την 1η Γενάρη.

Ημερομηνίες του τρίτου κύκλου του μικρού σχολείου:

Εγγραφή 1 και 2 Γενάρη 2014.

Μαθήματα από τις 3 έως τις 7 Γενάρη 2014. Αναχώρηση στις 8 Ιανουαρίου 2014, και επιστροφή στη γωνιά του κόσμου όπου ζει ο καθένας.

Για να ζητήσετε την πρόσκληση και την εγγραφή σας, στείλτε ένα μέιλ στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

escuelitazapDicEne13_14@ezln.org.mx

ΤΕΤΑΡΤΟ. – Άλλη μια όχι τόσο κακή είδηση: υποτίθεται πως εγώ θα άνοιγα αυτή τη φάση με ένα κείμενο πολύ διαφορετικό, χαιρετίζοντας τους νεκρούς/ες μας, τον SubPedro[v], τον TataJuanChávez[vi], την Chapis[vii], τα παιδιά του νηπιαγωγείου ABC[viii], τους δασκάλους που αντιστέκονται, καθώς και με μια ιστορία με τον Duritoκαι το Γατόσκυλο. Αλλά αυτό θα γίνει με κάποια άλλη ευκαιρία, αφού επείγει το κείμενο που αφορά στους  λογαριασμούς και στην επιβεβαίωση των ημερομηνιών. Το ξέρουμε εξάλλου: το επείγον δεν αφήνει χρόνο για το σημαντικό. Γι’ αυτό απαλλαγήκατε … προς το παρόν,  από την ανάγνωση πραγμάτων που δεν είναι «ιδιαίτερα σημαντικά – για – την – παρούσα – συγκυρία».

Σας χαιρετώ και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο κόσμος είναι μεγαλύτερος και από τον πιο σκανδαλιστικό  κύριο τίτλο των μίντια. Ένας λόγος για να διευρύνουμε το βήμα, το βλέμμα, το αυτί … και την αγκαλιά.

Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού

SupMarcos

Θυρωρός του Μικρού Σχολείου και υπεύθυνος για τις κακές ειδήσεις.

Μεξικό, Νοέμβρης 2013

 

από την ιστοσελίδα των “«αλληλέγγυες/οι από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό, ελευθεριακό χώρο»

SupMarcos: Κακές και όχι τόσο κακές ειδήσεις

11-17 Αυγούστου: Μικρό Σχολείο “η ελευθερία σύμφωνα με τους Ζαπατίστας” από ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ 14:26, Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

To μικρό σχολείο των ζαπατίστας στο οποίο συμμετείχαν 4 συντρόφισσες και σύντροφοι από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους/στις Ζαπατίστας, άρχισε με την εγγραφή των καλεσμένων μαθητών και μαθητριών από όλο τον κόσμο στις 11 Αυγούστου στο πανεπιστήμιο της γης, CIDECI,  στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας.

Με την εγγραφή τους, μαθητές και μαθήτριες παρέλαβαν 4 τετράδια κειμένων και 2 dvd τα οποία εκδόθηκαν από τον EZLN για τη μελέτη των μαθητών του μικρού σχολείου των ζαπατίστας. Περιέχουν τις συζητήσεις που έγιναν μεταξύ των αυτόνομων δήμων τους, προβληματισμούς αλλά και καταγραφή της λειτουργίας του τρόπου αυτοδιακυβέρνησης των κοινοτήτων τους.

·         GOBIERNO AUTONOMO I & II  – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ι& II

·         RESISTENCIA AUTONOMA  – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

·         PARTICIPACION DE LAS MUJERES EN EL GOBIERNO AUTONOMO – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

To DVD1 LA LIBERTAD SEGUN L@S ZAPATISTAS περιέχει παρουσίαση των πέντε καρακόλ:

·         LA REALIDAD  ”Madre de los caracoles Mar de nuestros sueños”

Μητέρα των καρακόλ Θάλασσα των ονείρων μας

·         OVENTIC ”Corazón Céntrico de los Zapatistas delante del Mundo”

Κεντρική καρδιά των Ζαπατίστας εμπρός στον Κόσμο

·         LA GARRUCHA ” Resistencia hacia un nuevo amanecer”

Αντίσταση προς ένα νέο ξημέρωμα

·         MORELIA  ”Torbellino de las nuestras palabras”

Ανεμοστρόβιλος  των λόγων μας

·         ROBERTO BARRIOS: “Caracol que habla para todos”

Καρακόλ που μιλά για όλους

Στo DVD2 LA LIBERTAD SEGUN L@S ZAPATISTAS άντρες και γυναίκες ζαπατίστας παρουσιάζουν το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για τα βιβλία του μικρού σχολείου, δηλαδή μιλούν για το τρόπο της αυτοδιακυβέρνησής τους, τις επιθέσεις που δέχονται, και την αντίστασή τους.

Μετά την εγγραφή στην escuelita, ένα καραβάνι από ζαπατιστικά φορτηγάκια και λεωφορεία μετέφερε τους μαθητές και τις μαθήτριες στα καρακόλ που τους είχαν ορίσει για να αρχίσει η φοίτησή τους σε ένα άλλο σχολείο.

Oι μαθητές και οι μαθήτριες μεταφέρθηκαν αρχικά στις έδρες των καρακόλ στα οποία είχαν τοποθετηθεί όπου και έγινε το πρώτο εισαγωγικό μάθημα παρουσίασης του τρόπου αυτοδιακυβέρνησης του λαού των ζαπατίστας. Πλήθος δασκάλων, ανδρών και γυναικών ζαπατίστας εξήγησαν την λειτουργία κάθε τομέα που έχει αναπτυχθεί στα τρία επίπεδα της αυτοδιακυβέρνησής τους: τοπική κυβέρνηση-αυτόνομοι δήμοι-συμβούλια καλής διακυβέρνησης.

Στη συνέχεια μαθητές και μαθήτριες μεταφέρθηκαν σε χωριά του αντίστοιχου καρακόλ για να μελετήσουν στο σχολείο της ζωής των ζαπατίστας δηλαδή να ζήσουν από κοντά πώς η αυτονομία βιώνεται στην καθημερινή πραγματικότητα.

Για κάθε μαθητή ή μαθήτρια ορίστηκε ένας ή μια φύλακας-votan και μια οικογένεια από την κοινότητα που τον φιλοξένησε όλες τις μέρες και τις νύχτες της παραμονής του στο χωριό.

Στις 12 και 13 Αυγούστου, και ενώ εξελισσόταν το μικρό σχολείο, στρατιωτικά αεροπλάνα εμφανίστηκαν πάνω από την περιοχή των πέντε καρακόλ των ζαπατίστας. Η ανακοίνωση καταγγελίας των πτήσεων από την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή του EZLN δια στόματος κομαντάντε Τάτσο κατέληγε με την παρότρυνση να συνεχίσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες τα μαθήματά τους.

Μετά από 4 ημέρες και νύχτες μαθητές και μαθήτριες επέστρεψαν στην έδρα του καρακόλ από όπου ξεκίνησαν. Εκεί παρακολούθησαν το τελευταίο μάθημα του σχολείου που απαντούσε σε ερωτήσεις και απορίες που είχαν τεθεί είτε κατά την παραμονή τους στις κοινότητες είτε ηλεκτρονικά.

Το μικρό σχολείο των ζαπατίστας έκλεισε αυτό τον κύκλο μαθημάτων της ελευθερίας σύμφωνα με τους ζαπατίστας στις 16 Αυγούστου με αποχαιρετισμό στα καρακόλ μεταξύ μαθητών και μαθητριών και της κοινωνίας των ζαπατίστας που συνάντησαν. Έγινε υπενθύμιση ότι το μικρό σχολείο συνεχίζεται και περιμένει κι άλλους μαθητές τον Δεκέμβρη-Γενάρη αυτού του χειμώνα.

Στις 17 και 18 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε όπως είχε ανακοινωθεί το καθέδρας διήμερο στο CIDECI, αφιερωμένο στη μνήμη του tata Juan Chaves Alonso, ιδρυτικού μέλους του Εθνικού Ιθαγενικού Κονγκρέσου, με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από ιθαγενείς λαούς του κόσμου.

Ανακοίνωση του EZLN, στo CIDECI, από την διοικήτρια Miriam

Σύντροφοι και συντρόφισσες, είμαι η διοικήτρια Miriam και οι άλλες διοικήτριες που βρίσκονται εδώ παρούσες είναι: η διοικήτρια Hortensia, η διοικήτρια Susana και η διοικήτρια Yolanda.

Στο όνομα των βάσεων στήριξής μας, ανδρών, γυναικών, νέων και γερόντων του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση, κάνω  χρήση του λόγου.

Στο λαό του Μεξικού

Στους λαούς του κόσμου

Στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται παρόντα

Στο Εθνικό Ιθαγενικό Κονγκρέσσο

Σύντροφοι και συντρόφισσες της Άλλης και της εθνικής και διεθνούς Έκτης

Ως Ζαπατιστικός  Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση κάνουμε όλο αυτό που συμβαίνει εδώ γιατί σε όλες της γωνίες της πατρίδας μας του Μεξικού, ίδια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι, στερώντας μας την μάνα μας γη, τον αέρα, το νερό, τον φυσικό πλούτο. Αλλά οι κακές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις βασιλεύουν με το χρήμα, και γι’ αυτό  επιβάλουν προγράμματα θανάτου στις περιοχές μας. Όμως ως λαοί αυτόχθονες ο φυσικός μας πλούτος μας ανήκει και πρέπει να τον υπερασπιστούμε με ό,τι αυτό σημαίνει, χωρίς να νοιαστούμε για τις συνέπειες, γιατί η γη είναι μάνα μας, με αυτή ζούμε και με αυτή αναπνέουμε. Όμως η κακιά κυβέρνηση και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις θέλουν να σφετεριστούν αυτό που είναι δικό μας, και όταν το υπερασπίζουμε μας καταδιώκουν, μας φυλακίζουν και μας σκοτώνουν.

Μας κατηγορούν ως παραβάτες του νόμου και μας καταδικάζουν σε πολλά χρόνια φυλάκισης, σαν να είμαστε εγκληματίες. Αντίθετα, αυτοί είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι, οι εγκληματίες, αυτοί που ξεπουλάνε την πατρίδα. Αυτοί είναι ελεύθεροι, σαν να μην είναι έγκλημα όλο αυτό που μας κάνουν, επειδή έχουν τους νόμους τους, και με τους νόμους τους προστατεύονται.

Γι’ αυτό θέλουμε να πούμε στους κακούς κυβερνήτες, να τους γίνει ξεκάθαρο, ότι δεν θα τους αφήσουμε άλλο πια, ως αυτόχθονες λαοί, να μας αρπάζουν τη μάνα γη και τον φυσικό πλούτο.

Εμείς ως ζαπατίστας  αγωνιζόμαστε για τις  13 αρχές μας για όλο τον μεξικανικό λαό, καθώς επίσης αγωνιζόμαστε για την αυτονομία όπου ο λαός διατάζει και η κυβέρνηση υπακούει. Για να το καταφέρουμε όλο αυτό χρειάζεται συνείδηση, θέληση και θυσία, και να αντιστεκόμαστε σε όλα τα είδη των επιθέσεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, αδελφοί και αδελφές, για να μπορέσουμε να αποτρέψουμε όλα τα σχέδια θανάτου που επιβάλλουν οι νεοφιλελεύθεροι, χρειάζεται να οργανωθούμε, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, τον πόνο μας, να ενώσουμε την εξέγερσή μας, και να αγωνιστούμε για  δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη.

Από το CIDECI, Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, Τσιάπας,  Μεξικό.

Στις 18 Αυγούστου του 2013.

Αυτός είναι ο λόγος μας.

Από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους/στις ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

http://zsol.espivblogs.net/

 

Ανακοίνωση των Ζαπατίστας 31-12-2012

México: El Ejercito Zapatista de Liberación Nacional anuncia sus siguientes pasos

por Ejercito Zapatista de Liberación Nacional

Lunes, 31 de Diciembre de 2012 04:01
El EZLN dará a conocer una serie de iniciativas, de carácter civil y pacífico, para seguir caminando junto a los otros pueblos originarios de México y de todo el continente.

 

Comunicado del comité clandestino revolucionario indígena-comandancia general del ejército zapatista de liberación nacional.
México.

30 de diciembre del 2012.

Al pueblo de México:

A los pueblos y gobiernos del mundo:

Hermanos y hermanas:

Compañeros y compañeras:

El pasado 21 de diciembre del 2012, en horas de la madrugada, decenas de miles de indígenas zapatistas nos movilizamos y tomamos, pacíficamente y en silencio, 5 cabeceras municipales en el suroriental estado mexicano de Chiapas.

En las ciudades de Palenque, Altamirano, Las Margaritas, Ocosingo y San Cristóbal de las Casas, los miramos y nos miramos a nosotros mismos en silencio.

No es el nuestro un mensaje de resignación.

No lo es de guerra, de muerte y destrucción.

Nuestro mensaje es de lucha y resistencia.

Después del golpe de estado mediático que encumbró en el poder ejecutivo federal a la ignorancia mal disimulada y peor maquillada, nos hicimos presentes para hacerles saber que si ellos nunca se fueron, tampoco nosotros.

Hace 6 años, un segmento de la clase política e intelectual salió a buscar un responsable para su derrota. En aquel tiempo nosotros estábamos, en ciudades y comunidades, luchando por justicia para un Atenco que no estaba entonces de moda.

En ese ayer nos calumniaron primero y quisieron acallarnos después. Incapaces y deshonestos para ver que en sí mismos tenían y tienen la levadura de su ruina, pretendieron desaparecernos con la mentira y el silencio cómplice.

Seis años después, dos cosas quedan claras:

Ellos no nos necesitan para fracasar.

Nosotros no los necesitamos a ellos para sobrevivir.

Nosotros, que nunca nos fuimos aunque así se hayan empeñado en hacerles creer los medios de todo el espectro, resurgimos como indígenas zapatistas que somos y seremos.

En estos años nos hemos fortalecido y hemos mejorado significativamente nuestras condiciones de vida. Nuestro nivel de vida es superior al de las comunidades indígenas afines a los gobiernos en turno, que reciben las limosnas y las derrochan en alcohol y artículos inútiles.

Nuestras viviendas se mejoran sin lastimar a la naturaleza imponiéndole caminos que le son ajenos. En nuestros pueblos, la tierra que antes era para engordar el ganado de finqueros y terratenientes, ahora es para el maíz, el frijol y las verduras que iluminan nuestras mesas.

Nuestro trabajo recibe la satisfacción doble de proveernos de lo necesario para vivir honradamente, y de contribuir en el crecimiento colectivo de nuestras comunidades.

Nuestros niños y niñas van a una escuela que les enseña su propia historia, la de su patria y la del mundo, así como las ciencias y las técnicas necesarias para engrandecerse sin dejar de ser indígenas.

Las mujeres indígenas zapatistas no son vendidas como mercancías. Los indígenas priístas van a nuestros hospitales, clínicas y laboratorios porque en los del gobierno no hay medicinas, ni aparatos, ni doctores ni personal calificado.

Nuestra cultura florece, no aislada sino enriquecida por el contacto con las culturas de otros pueblos de México y del mundo.

Gobernamos y nos gobernamos nosotros mismos, buscando siempre primero el acuerdo antes que la confrontación.

Todo esto se ha conseguido no sólo sin el gobierno, la clase política y medios que los acompañan, también resistiendo sus ataques de todo tipo.

Hemos demostrado, una vez más, que somos quienes somos. Con nuestro silencio nos hicimos presentes.

Ahora con nuestra palabra anunciamos que:

Primero.- reafirmaremos y consolidaremos nuestra pertenencia al Congreso Nacional Indígena, espacio de encuentro con los pueblos originarios de nuestro país.

Segundo.- retomaremos el contacto con nuestros compañeros y compañeras Adherentes a la Sexta Declaración de la Selva Lacandona en México y en el mundo.

Tercero.- intentaremos construir los puentes necesarios hacia los movimientos sociales que han surgido y surgirán, no para dirigir o suplantar, sino para aprender de ellos, de su historia, de sus caminos y destinos.

Para esto hemos logrado el apoyo de individuos y grupos en diferentes partes de México, conformados como equipos de apoyo de las comisiones Sexta e Internazional del EZLN, de modo que se conviertan en correas de comunicación entre las Bases de Apoyo Zapatistas y los individuos, grupos y colectivos Adherentes a la Sexta Declaración, en México y en el mundo, que aún mantienen su convicción y compromiso con la construcción de una alternativa no institucional de izquierda.

Cuarto.- seguirá nuestra distancia crítica frente a la clase política mexicana que, en su conjunto, no ha hecho sino medrar a costa de las necesidades y las esperanzas de la gente humilde y sencilla.

Quinto.- respecto a los malos gobiernos federales, estatales y municipales, ejecutivos, legislativos y judiciales, y medios que los acompañan decimos lo siguiente:

Los malos gobiernos de todo el espectro político, sin excepción alguna, han hecho todo lo posible por destruirnos, por comprarnos, por rendirnos. PRI, PAN, PRD, PVEM, PT, CC y el futuro partido de RN, nos han atacado militar, política, social e ideológicamente.

Los grandes medios de comunicación intentaron desaparecernos, con la calumnia servil y oportunista primero, con el silencio taimado y cómplice después. A quienes sirvieron y de cuyos dineros se amamantaron ya no están. Y quienes ahora los relevan no durarán más que sus antecesores.

Como ha sido evidente el 21 de diciembre del 2012, todos han fracasado.

Queda entonces al gobierno federal, ejecutivo, legislativo y judicial, decidir si reincide en la política contrainsurgente que sólo ha conseguido una endeble simulación torpemente sustentada en el manejo mediático, o reconoce y cumple sus compromisos elevando a rango constitucional los derechos y la cultura indígenas, tal y como lo establecen los llamados “Acuerdos de San Andrés”, firmados por el gobierno federal en 1996, encabezado entonces por el mismo partido ahora en el ejecutivo.

Queda al gobierno estatal decidir si continúa la estrategia deshonesta y ruin de su antecesor, que además de corrupto y mentiroso, ocupó dineros del pueblo de Chiapas en el enriquecimiento propio y de sus cómplices, y se dedicó a la compra descarada de voces y plumas en los medios, mientras sumía al pueblo de Chiapas en la miseria, al mismo tiempo que hacía uso de policías y paramilitares para tratar de frenar el avance organizativo de los pueblos zapatistas; o, en cambio, con verdad y justicia, acepta y respeta nuestra existencia y se hace a la idea de que florece una nueva forma de vida social en territorio zapatista, Chiapas, México. Florecimiento que atrae la atención de personas honestas en todo el planeta.

Queda a los gobiernos municipales decidir si se siguen tragando las ruedas de molino con las que las organizaciones antizapatistas o supuestamente “zapatistas” los extorsionan para agredir a nuestras comunidades; o mejor usan esos dineros para mejorar las condiciones de vida de sus gobernados.

Queda al pueblo de México que se organiza en formas de lucha electoral y resiste, decidir si sigue viendo en nosotros a los enemigos o rivales en quienes descargar su frustración por los fraudes y agresiones que, al final, todos padecemos, y si en su lucha por el poder continúan aliándose con nuestros perseguidores; o reconocen al fin en nosotros otra forma de hacer política.

Sexto.- en los próximos días el EZLN, a través de sus comisiones Sexta e Internazional, dará a conocer una serie de iniciativas, de carácter civil y pacífico, para seguir caminando junto a los otros pueblos originarios de México y de todo el continente, y junto a quienes, en México y en el mundo entero, resisten y luchan abajo y a la izquierda.

Hermanos y hermanas:
Compañeros y compañeras:

Antes tuvimos la buenaventura de una atención honesta y noble de distintos medios de comunicación. Lo agradecimos entonces. Pero eso fue completamente borrado con su actitud posterior.

Quienes apostaron a que sólo existíamos mediáticamente y que, con el cerco de mentiras y silencio, desapareceríamos, se equivocaron.

Cuando no habían cámaras, micrófonos, plumas, oídos y miradas, existíamos.

Cuando nos calumniaron, existíamos.

Cuando nos silenciaron, existíamos.

Y aquí estamos, existiendo.

Nuestro andar, como ha quedado demostrado, no depende del impacto mediático, sino de la comprensión del mundo y de sus partes, de la sabiduría indígena que rige nuestros pasos, de la decisión inquebrantable que da la dignidad de abajo y a la izquierda.

A partir de ahora, nuestra palabra empezará a ser selectiva en su destinatario y, salvo en contadas ocasiones, sólo podrá ser comprendida por quienes con nosotros han caminado y caminan, sin rendirse a las modas mediáticas y coyunturales.

Acá, con no pocos errores y muchas dificultades, es ya una realidad otra forma de hacer política.

Pocos, muy pocos, tendrán el privilegio de conocerla y aprender de ella directamente.

Hace 19 años los sorprendimos tomando con fuego y sangre sus ciudades. Ahora lo hemos hecho de nuevo, sin armas, sin muerte, sin destrucción.

Nos diferenciamos así de quienes, durante sus gobiernos, repartieron y reparten la muerte entre sus gobernados.

Somos los mismos de hace 500 años, de hace 44 años, de hace 30 años, de hace 20 años, de hace apenas unos días.

Somos los zapatistas, los más pequeños, los que viven, luchan y mueren en el último rincón de la patria, los que no claudican, los que no se venden, los que no se rinden.

Hermanos y hermanas:
compañeras y compañeros:

.somos l@s zapatistas, reciban nuestro abrazo.

¡Democracia!

¡Libertad!

¡Justicia!

Desde las montañas del sureste mexicano.

Por el Comité Clandestino Revolucionario Indígena – Comandancia General del Ejército Zapatista de Liberación Nacional.

Subcomandante Insurgente Marcos.
México. Diciembre del 2012 – enero del 2013.

 

πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1445930

Η επιστροφή των Ζαπατίστας – “Για να ακουστούμε, πορευόμαστε σιωπηλά”

Μπορεί σε όλο τον κόσμο να προετοιμάζονταν για το τέλος του κόσμου, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι Μάγιας είχαν μια πολύ διαφορετική άποψη επί του θέματος. Προτίμησαν να μας στείλουν ένα άλλο μήνυμα: του νέου κόσμου που οικοδομούν σιωπηλά δύο δεκαετίες τώρα.

Η επιστροφή των Ζαπατίστας – “Για να ακουστούμε, πορευόμαστε σιωπηλά”

Καθώς το ημερολόγιο των Μάγια λήγει, ένας νέος κύκλος αγώνων αρχίζει με χιλιάδες Ζαπατίστας να καταλαμβάνουν ειρηνικά και σιωπηλά τις πλατείες των πόλεων σε ολόκληρη την Τσιάπας.
Οι Ζαπατίστας επιστρέφουν! Ρέοντας σαν το νερό του ποταμού που χτυπάει το ξίφος. Κι ενώ κάποιοι προσδοκούσαν τις εορτές των Χριστουγέννων, κάποιοι άλλοι τη λήξη του ημερολογίου των Μάγια, και κάποιοι άλλοι, ακόμη, το νέο ανακοινωθέν του Γενικού Διοικητή του EZLN που είχε αναγγελθεί το Νοέμβριο, οι κύριες πόλεις της Τσιάπας ξύπνησαν σήμερα (21/12) με τις αναμνήσεις του 1994.
Μπορεί σε όλο τον κόσμο να προετοιμάζονταν για το τέλος του κόσμου, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι Μάγιας είχαν μια πολύ διαφορετική άποψη επί του θέματος. Προτίμησαν να μας στείλουν ένα άλλο μήνυμα: του νέου κόσμου που οικοδομούν σιωπηλά δύο δεκαετίες τώρα.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Δεκέμβρη 2012, χιλιάδες Ζαπατίστας από τις Βάσεις Στήριξης του EZLN -με τα πρόσωπά τους καλυμμένα με τις θρυλικές ζαπατίστικες κουκούλες και μαντήλια γύρω από το λαιμό τους- άρχισαν να πορεύονται σιωπηλά, σε τέλειο σχηματισμό, και να εισέρχονται στις πόλεις San Cristóbal de las Casas, Ocosingo, Las Margaritas, Comitan, και Altamirano, καταλαμβάνοντας τις κεντρικές πλατείες τους.
Αυτές ήταν οι ίδιες πλατείες, στις ίδιες πόλεις, που είχαν καταληφθεί κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Ζαπατίστας την 1η Ιανουαρίου 1994. Αυτή τη φορά, όμως, βάδισαν ειρηνικά και σιωπηλά, κάτω από βαριά βροχή και υπό τις επευφημίες των πολιτών. Μετά από σιωπηλή πορεία μέσα από τις πόλεις, οι Ζαπατίστας επέστρεψαν πίσω στις κοινότητές τους, εξίσου σιωπηλά όπως εμφανίστηκαν.
Είναι η πιο εντυπωσιακή κινητοποίηση των Ζαπατίστας από το Μάιο του 2011, όταν -μαζί με το Κίνημα για Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια του ποιητή Javier Sicilia- συγκέντρωσαν πάνω από 30.000 ανθρώπους στην κεντρική πλατεία του San Cristóbal de las Casas σε μια εκδήλωση εναντίον του “πολέμου κατά των ναρκωτικών” του Φελίπε Καλντερόν, που έχει ήδη κοστίσει στο Μεξικό περισσότερους από 70.000 θανάτους.
Αυτή η εντυπωσιακή σιωπηλή κινητοποίηση είναι η απάντηση των Ζαπατίστας στην αυξανόμενη, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, καταστολή των κοινοτήτων τους από την κυβέρνηση και τους παραστρατιωτικούς της, σε συνδυασμό με την επιστροφή του PRI -το κόμμα κατά του οποίου ο EZLN αρχικά κινητοποιήθηκε το 1994- στην κυβέρνηση.
Είναι επίσης ένα μήνυμα προς τον κόσμο: οι Ζαπατίστας είναι ακόμα εδώ, σιωπηλά και με υπομονή, όπως το νερό του ποταμού που χτυπάει το ξίφος…
“Η ιστορία του Ξίφους” είναι μια αρχαία παραβολή που δείχνει πώς οι αυτόχθονες λαοί του Μεξικού μπορούν τελικά να νικήσουν τον ευρωπαϊκό εισβολέα. “Το δέντρο”, λέει ο Υποδιοικητής Μάρκος όταν διηγείται την ιστορία, “προσπάθησε να καταπολεμήσει το ξίφος, αλλά νικήθηκε. Η πέτρα το ίδιο.” Αλλά όχι το νερό. ”Ακολουθεί το δικό του δρόμο, τυλίγεται γύρω από το ξίφος και, χωρίς να κάνει τίποτα, φτάνει στο ποτάμι που θα το μεταφέρει στο μεγάλο νερό, όπου οι μεγαλύτεροι των θεών σβήνουν τη δίψα τους, οι θεοί που γέννησαν τον κόσμο, οι πρώτοι.”
Μετάφραση: Δ.Κ.
Πρωτότυπο κείμενο: http://roarmag.org

Μεξικό: Χιλιάδες ζαπατίστας καταφτάνουν στις 5 μεγάλες πόλεις της Τσιάπας

Χιλιάδες βάσεις στήριξης του EZLN καταφτάνουν από τις 6 το πρωί σήμερα (21 Δεκεμβρίου), κατακλύζοντας τις 5 μεγάλες πόλεις της Τσιάπας

 

 

 

Χιλιάδες βάσεις στήριξης του EZLN καταφτάνουν από τις 6 το πρωί σήμερα, κατακλύζοντας τις  5 μεγάλες πόλεις της Τσιάπας Οκοσίνγκο, Λας Μαργαρίτας, Αλταμιράνο, Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας, Παλένκε, πόλεις οι οποίες είχαν καταληφθεί στρατιωτικά από τους ζαπατίστας την 1η Γενάρη του 1994.

πηγή και φωτογραφίες: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1444284

 

Καταγγελία του Συμβούλιου Καλής Διακυβέρνησης Προς μια Νέα Αυγή

Καταγγελία του Συμβούλιου Καλής Διακυβέρνησης Προς μια Νέα Αυγή: τα τρία
επίπεδα της κακής κυβέρνησης συνεχίζουν την στρατηγική τους, να
καταδιώκουν και να φυλακίζουν τις βάσεις στήριξης του EZLN.
ΚΑΡΑΚΟΛ III ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣ
ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΥΓΗ.

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ CHIAPAS MEXICO.
8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012

Προς την εγχώρια και διεθνή κοινωνία των πολιτών.
Προς τους συντρόφους (ισσες) υποστηρικτές της εγχώριας άλλης καμπάνιας
Προς την Έκτη διεθνή
Προς τα έντιμα αδέρφια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα και διεθνώς.
Προς τα εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας
Αδερφοί και αδερφές.
Καταγγέλλουμε δημόσια αυτό που συμβαίνει στο έδαφός μας.
Οι αρχές του συμβούλιου καλής διακυβέρνησης καταγγέλλουν στην κοινή γνώμη
αυτά που συμβαίνουν στον αυτόνομο δήμο Francisco Gómez στην Chiapas, στο
Mexico.
Η ομοσπονδιακή, η πολιτειακή και η δημοτική κυβέρνηση συνεχίζουν την
στρατηγική τους, να καταδιώκουν και να φυλακίζουν τους αθώους συντρόφους
μας, βάσεις στήριξης του EZLN γιατί σύμφωνα με κάποιους εκκρεμεί ένα
ένταλμα σύλληψης για τον σύντροφο βάση στήριξης Alfonso Cruz Espinosa από
το χωριό San Antonio Tonina Aυτόνομος Εξεγερμένος Ζαπατίστικος Δήμος
Francisco Gómez.
Πρώτο-. Τώρα η κακή κυβέρνηση δίνει εντολή σύλληψης για τον σύντροφο
Alfonso Cruz Espinosa με το απλό πρόσχημα ότι ο αυτόνομος δήμος Francisco
Gómez κατασκεύασε ένα συλλογικό κατάστημα για χειροτεχνίες σ’ αυτό το
σημείο, σ’ αυτό το ανακτημένο έδαφος προς όφελος των συντρόφων και των
συντροφισσών μας βάσεων στήριξης του EZLN που αντιστέκονται.
Δεύτερο-. Το συμβούλιο καλής διακυβέρνησης απαιτεί επίσης από τα τρία
επίπεδα της κακής κυβέρνησης να σεβαστούν τις συμφωνίες που έγιναν και
υπογράφηκαν στις 28 Γενάρη του 2006 στο γραφείο του αυτόνομου συμβούλιου
του Francisco Gomes. Γιατί εμείς οι Ζαπατίστας ξέρουμε να σεβόμαστε τις
συμφωνίες, γιατί εμείς σεβόμαστε το έδαφος που έχει δουλέψει η κυρία
Socorro και οι κόρες της.
Τρίτο-.Το συμβούλιο καλής διακυβέρνησης επίσης καταγγέλλει ότι ο τωρινός
δημοτικός πρόεδρος του Ocosingo στην Chiapas, καταστρέφει αναχώματα και
τάφους των μάγιας για την κατασκευή μιας γέφυρας προς όφελος του πρώην
δημάρχου Arturo Suñiga και άλλων κτηματιών της περιοχής. Εμείς
αναρωτιόμαστε: Αυτό δεν είναι αδίκημα, το να καταστρέφεις την εθνική
κληρονομιά;
Τέταρτο-. Επίσης απαιτούμε ο Juan Yadeum και η διευθύντρια Juliza Camacho
Ramirez να παραιτηθούν από τα αξιώματά τους όπως είχε συμφωνηθεί και
υπογραφεί από τα τρία επίπεδα της κακής κυβέρνησης στις 28 Φεβρουαρίου του
2009, γιατί συνεχίζουν να προκαλούν και συνεχίζουν να δημιουργούν
περισσότερα προβλήματα και προκλήσεις.
Πέμπτο-. Το συμβούλιο καλής διακυβέρνησης απαιτεί από τα τρία επίπεδα της
κακής κυβέρνησης να ακυρώσουν άμεσα την εντολή σύλληψης για τον σύντροφό
μας βάση στήριξης Alfonzo Cruz Espinosa, γιατί δεν έχει κάνει κανένα
αδίκημα.
Για όλα τα παραπάνω:
Το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης κάνει πολύ καθαρό ότι δεν θα επιτρέψουμε
να υπάρξει άλλη αδικία εναντίον των συντρόφων και των συντροφισσών μας
βάσεων στήριξης του Ζαπατίστικου Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης, όσο κι αν
τα τρία επίπεδα της κακής κυβέρνησης ψάχνουν τρόπους και στρατηγικές για
να μας χτυπήσουν και να αποδυναμώσουν τον αγώνα και την αντίστασή μας.
ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΘΑΡΟ ότι συνεχίζουμε και είμαστε σταθεροί στο ότι θα
υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας από οποιαδήποτε πρόκληση εναντίον των
βάσεων στήριξης.
Θα συνεχίσουμε να είμαστε ενήμεροι για ό,τι μπορεί να συμβεί και
καθιστούμε υπεύθυνα τα τρία επίπεδα των κακών κυβερνήσεων και τους Julissa
Camacho Ramirez, Juan Yadeum, Maria del Socorro Espinosa Trukillo,
Berenice Cruz Espinosa y Dalia Maribel Cruz Espinosa
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Οι αρχές του συμβούλιου καλής διακυβέρνησης
ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ
ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.

Mauricio Garcia González, Luis Gomez Sanchez, Raul Cruz Sanchez y Antonio
Santiz Gome

Διεθνής Καμπάνια: “Παγκόσμια Ηχώ για Στήριξη στους/στις Ζαπατίστας

Παρακαλούμε διαδώστε και κυκλοφορείστε

Διεθνής Καμπάνια:
“Παγκόσμια Ηχώ για Στήριξη στους/στις Ζαπατίστας”

http://sanmarcosaviles.wordpress.com/

Θυμόμαστε τον Francisco:
1 χρόνο μέσα στα τείχη του άδικου κελιού
Συντρόφισσες και σύντροφοι:
Στις 4 Δεκέμβρη 2011, στις 12:00, ο σύντροφός μας Francisco Sántiz López
στερήθηκε την ελευθερία του από τις δυνάμεις της ρεβανσιστικής κακής
κυβέρνησης του Μεξικού. Σήμερα συμπληρώνει ένα χρόνο εκεί.

Η σύλληψή του, και ο καιρός που έχει παραμείνει πίσω από τα κάγκελα, είναι
απολύτως άδικη, αφού είναι ζαπατίστικη βάση στήριξης, ο Francisco Sántiz
López, δεν διέπραξε ποτέ κανένα έγκλημα. Εκτός από την άδικη σύλληψη, κατά
τη διάρκεια αυτού του χρόνου που έζησε στη φυλακή, έχουμε δει πολλές
παραβιάσεις της δέουσας διαδικασίας και άλλες νομικές παρατυπίες στην
υπόθεσή του.

Αλλά έτσι λειτουργεί το επονομαζόμενο σύστημα “δικαιοσύνης” που ελέγχει το
Μεξικό μας, που χρησιμοποιείται από τους από πάνω για να καταστείλει όσους
και όσες από τα κάτω κινούνται.

Ο Francisco είναι ένοχος μόνο επειδή αγωνίζεται για δικαιοσύνη,
αξιοπρέπεια και δημοκρατία. Και όπως ο ίδιος ο Francisco μας θύμισε τον
Ιούλιο, μέσω ενός γράμματός του από τη φυλακή, “ο αγώνας είναι ζωή.”

Σήμερα, οι μεξικανοί μετανάστες και μετανάστριες του Κινήματος για τη
Δικαιοσύνη στη Γειτονιά, Η Άλλη Καμπάνια Νέα Υόρκη, καλούμε όλες και όλους
σε όλα τα μέρη να θυμόμαστε αυτή την αλήθεια, για να της δώσουμε πόδια να
συνεχίσει περπατώντας πάνω στη γη.

Τελειώνοντας, τα τείχη που φυλακίζουν τον αδερφό μας Francisco δεν μπορούν
να το κάνουν με τη μνήμη. Τελικά όλα τα τείχη καταρρέουν, αλλά η μνήμη
ενός λαού που αγωνίζεται με όλο του το είναι να ενώσει την αξιοπρέπειά
του, ποτέ δεν θα έχει τέλος.

Σήμερα, καλούμε όλες και όλους να συνεχίσουμε να οικοδομούμε αυτή τη
μνήμη, να συνεχίσουμε τις καταγγελίες για την άδικη φυλάκισή του και να
επεκτείνουμε την ήδη ιστορική και παγκόσμια εμβέλεια της απαίτησης για την
άμεση απελευθέρωσή του.
Εδώ μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με τον Francisco Sántiz López:
http://sanmarcosaviles.wordpress.com/francisco/
Εδώ βρίσκεται το βιντεοσκοπημένο μήνυμα των Ζαπατίστας για τον Francisco
Sántiz López:
http://www.youtube.com/watch?v=NXuVyJ5YdfA&feature=plcp

Σας παρακαλούμε να συνεχίσετε να τα χρησιμοποιείτε και να μοιράζεστε την
αλήθεια που περιέχουν.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ FRANCISCO SÁNTIZ LÓPEZ!
ΖΗΤΩ Ο EZLN!
ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ!

Από Τη Γειτονιά, Nueva York.

Κίνημα για τη Δικαιοσύνη στη Γειτονιά
Η Άλλη Καμπάνια Νέα Υόρκη

Tο Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης καταγγέλλει έντονα, άδικες ενέργειες και προκλήσεις σε Ζαπατίστικες Βάσεις Στήριξης του San Ramón και του Che Guevara.

Καρακόλ 1

ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΚΑΡΑΚΟΛ
ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ.

La Realidad Chiapas México, 23 Νοέμβρη 2012
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ.

Προς την εγχώρια και διεθνή κοινωνία των πολιτών
Προς τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της εγχώριας και διεθνούς άλλης
καμπάνιας
Προς τις συντρόφισσες και συντρόφους της έκτης διεθνούς
Προς τις ανεξάρτητες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Προς τα εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας
Προς τον εγχώριο και διεθνή τύπο
Προς τις αδερφές και τους αδερφούς στο Μεξικό και στον κόσμο

Το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης Προς την Ελπίδα, αυτής της συνοριακής
ζώνης της ζούγκλας, με έδρα την La Realidad Αυτόνομος Ζαπατίστικος
Εξεγερμένος Δήμος San Pedro de Michoacán. ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΕΝΤΟΝΑ, 2 ΑΔΙΚΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ που δέχονται οι σύντροφοί μας Βάσεις Στήριξης
του EZLN. Μία από αυτές την δέχτηκαν οι σύντροφοί μας της Fracción San
Ramón του Αυτόνομου Δήμου Γη κι Ελευθερία που βρίσκεται στον επίσημο δήμο
της Motozintla της Chiapas και την άλλη την δέχτηκαν οι σύντροφοί μας του
Χωριού “Che Guevara” του Αυτόνομου δήμου Γη και Ελευθερία, που βρίσκεται
στο Belisario Domínguez, επίσημος δήμος της Motozintla de Mendoza Chiapas.
Στις 15 Μαΐου του 2011, οι σύντροφοί μας Ζαπατίστικες Βάσεις Στήριξης
Aníbal López Monzón και Carlos López Monzón και ένας αδερφός τους Jacobo
Timo Timo, που δεν είναι Ζαπατίστας, επέστρεφαν από τις δουλειές τους πάνω
σε ένα φορτηγό και κατευθύνονταν προς τα σπίτια τους που βρίσκονται στην
Fracción San Ramón, αλλά στο δρόμο τους περίμεναν οι κύριοι: Elfego Díaz
Velásquez, Cesar Lopez de León, Cesar López de León (γιος), Argelio Díaz
López, Javier Díaz López, Julio Díaz López, Alba López de León, Alida
López de León, Bulmaro Santiso López y Vidal López Velásquez, που τους
κατέβασαν από το φορτηγό και τους χτύπησαν άγρια με πέτρες και παλούκια,
προσπαθώντας να τους σκοτώσουν.

Ο σύντροφός μας Aníbal ήταν εκείνος που χτυπήθηκε περισσότερο, που από τα
πολλά χτυπήματα έμεινε αναίσθητος σχεδόν νεκρός. Εκείνη τη στιγμή μία
περιπολία του δήμου της Tapachula περνούσε από κει, με διοικητή τον κύριο
Victoriano Lopez Aguirre και 5 βοηθητικούς, και όταν είδαν ότι χτυπούσαν
άγρια τους συντρόφους μας δεν επενέβησαν και έφυγαν, μετατρεπόμενοι σε
συνεργούς των επιτιθέμενων. Αφού χτυπήθηκαν οι σύντροφοί μας, τα αδέρφια
μας: Elías López Velásquez, Saúl López Zunun, Marcos Lopez Morales,
Abigail Lopez González και Juan Lopez Monzón τους πρόσφεραν βοήθεια.

Στις 12 το βράδυ έφτασε μία περιπολία να μαζέψει τους επιτιθέμενους, όχι
όμως για να τους τιμωρήσει, αλλά για να τους προστατεύσει για το έγκλημά
τους, με την συνενοχή των Juan Antonio Gomes Coello και Antonio Lopez de
León, όπως επίσης του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης της Motozintla και των
κακών κυβερνήσεων. Επινόησαν ψεύτικα αδικήματα ενάντια στους 2 συντρόφους
και τον αδερφό τους, όπως επίσης για τα 6 άτομα που ήταν αυτά που παρείχαν
βοήθεια στους συντρόφους μας.

Οι σύντροφοί μας δεν έκαναν κανένα αδίκημα, το μόνο αδίκημα για τα 3
επίπεδα της κυβέρνησης είναι ότι είναι Ζαπατίστας. Αυτοί οι εγκληματίες
είναι οργανωμένοι και πληρωμένοι από την κακή κυβέρνηση για να καταδιώκουν
όσους είναι Ζαπατίστας στο Μεξικό, στηρίζουν τους διεφθαρμένους
αξιωματούχους όπως αυτούς του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης της Motozintla
Rodolfo Cruz Martines και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης της Tapachula που
μαζί με τους αυτουργούς επινοούν τα αδικήματα:

Τον σύντροφό μας Aníbal López Monzón τον κατηγορούν για κλοπή μιας χρυσής
αλυσίδας, και τον σύντροφό μας Carlos Lopez Monzón για βλάβες και διάρρηξη
και ζημιές σε ένα σπίτι και τον αδερφό τους που δεν είναι σύντροφος, τον
κύριο Jacobo Lopez Monzón τον κατηγορούν για τον τραυματισμό της κυρίας
Alida Lopez de León και διάρρηξη μιας κατοικίας του κυρίου Gerardo Lopez
de León. Αυτούς που βοήθησαν τους συντρόφους μας, τους κατηγορούν για: τον
Juan López Monzón για κλοπή 10.000 πέσος και επίθεση στην κυρία Alida
Lopez de León, και οι Abigail López Gonzáles, Elías López Velásquez, Neri
Lopez Salas, Marcos Lopez Morales και Saúl López Zunun κατηγορούνται για
διάρρηξη και ζημιές σε ένα σπίτι.

Στις 20 Ιουνίου αυτού του χρόνου, ήταν άρρωστη η μητέρα των συντρόφων μας
και οι δύο σύντροφοι μας Aníbal και Carlos συνοδευόμενοι από τα δυο τους
αδέρφια Juan και Jacobo που δεν είναι σύντροφοι πήγαιναν προς την
Tapachula σε αναζήτηση φαρμάκων για την μητέρα τους. Για αυτή την
ημερομηνία, η συμμορία των εγκληματιών ήδη επινόησε αδικήματα μαζί με τους
συνενόχους τους: το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης της Motozintla εξέδωσε
εντάλματα σύλληψης και έτσι συνελήφθησαν οι 2 μας σύντροφοι Aníbal και
Carlos και τα 2 τους αδέρφια Jacobo και Juan, από την υπουργική αστυνομία
Εμείς σαν Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης έχουμε προσπαθήσει να
τακτοποιήσουμε και να λύσουμε αυτό το πρόβλημα και η κακή κυβέρνηση δεν
έχει θελήσει να επιλύσει το θέμα. Εμείς ζητήσαμε την παρέμβαση των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Fray Bartolomé de las casas, αλλά όταν το Frayba
παρενέβει ζητώντας από τους επιτιθέμενους να ανασκευάσουν τις καταθέσεις
τους, οι κακές κυβερνήσεις και οι κακοί λειτουργοί δικαιολογούν τους
εγκληματίες πελάτες τους λέγοντας ότι τους κάλεσαν αλλά δεν πήγαν.

Πού είναι η δικαιοσύνη; –Οι σύντροφοί μας Aníbal και Carlos δεν έχουν
κάνει κανένα αδίκημα, είναι αθώοι, το μόνο τους αδίκημα είναι ότι είναι
Ζαπατίστας.

Σήμερα οι 2 μας σύντροφοι και τα 2 τους αδέρφια βρίσκονται περισσότερο από
5 μήνες στη φυλακή. Αυτοί των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρακολουθούν την
περίπτωση, αλλά τίποτα από αποτέλεσμα, καθαρή δικαιολόγηση από τις κακές
κυβερνήσεις και τους κακούς λειτουργούς.

“ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ”.

Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ, δεν είναι ότι
προστατεύουμε τους συντρόφους μας Aníbal και Carlos, το μόνο που θέλουμε
είναι Δικαιοσύνη. Το λέμε σαν Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης, δεν είμαστε
ψεύτες, δεν είμαστε απατεώνες, δεν υπερασπιζόμαστε κανέναν από αυτούς που
κάνουν κακό στο λαό, είναι ή όχι Ζαπατίστας. Όπως αυτά τα 2 αδέρφια μας
Juan López Monzón και Jacobo Timo Timo López Monzón, που το μόνο τους
αδίκημα είναι ότι βοήθησαν τους συντρόφους μας.

Έτσι είναι οι κακές κυβερνήσεις. Δεν θέλουν κανείς να μας βοηθάει εμάς
τους Ζαπατίστας, αφού όποιος το κάνει θεωρείται εγκληματίας.

Γι’ αυτό δεν θέλουμε μόνο να ελευθερώσουν τους 2 μας συντρόφους Aníbal και
Carlos και 2 από τα αδέρφια μας, τους Juan και Jacobo, αλλά θέλουμε και να
τους πληρώσουν τις μέρες και μήνες δουλειάς τους, γιατί όλοι δουλεύουμε
για να φάμε το ψωμί της κάθε μέρας, γιατί οι οικογένειές τους υποφέρουν
αφού κανένας δεν τους συντηρεί.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ.

Εξοργίζουν οι αδικίες των κακών κυβερνήσεων, παντού μας προκαλούν, παντού
εφευρίσκουν αδικήματα. Στις 17 Οκτώβρη του 2012 πυροβόλησαν τον σύντροφό
μας Manuel Barrios Hernández, από το χωριό “Che Guevara”, επίσημος δήμος
της Motozintla. Αυτός που τον πυροβόλησε ήταν ο Olegario Roblero
Rodríguez, με μία καραμπίνα διαμετρήματος “16”. Εξαιτίας ενός προβλήματος
σε σχέση με τη γη, το οποίο ήδη έχει επιλύσει το Συμβούλιο Καλής
Διακυβέρνησης.

Στο ανακτημένο έδαφος “che Guevara” αυτός που ζούσε εκεί, δεν ήταν
ιδιοκτήτης. Και αυτός που ήταν ο ιδιοκτήτης και είναι ήδη νεκρός, έχει το
γιο του και την κόρη του: Guillermo Pompilio Gálvez Pinto και Ilse Gálvez.
Σαν Ζαπατίστας που είμαστε, τους δώσαμε 30 εκτάρια σε κάθε ένα και μείναμε
με 30 εκτάρια και 4 έμειναν χωρίς να μοιραστούν γιατί δεν είναι κατάλληλα,
αφού συνολικά είναι 94.

Φαίνεται ότι ο Guillermo και η Ilse ήρθαν σε συμφωνία με τις άθλιες κακές
κυβερνήσεις και το κόμμα στο οποίο ανήκουν (Οικολογικό Πράσινο Κόμμα), για
να διώξουν τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας από το χωριό Che
Guevara.

Η Ilse και ο Guillermo αναθέτουν σε κάποιους να προκαλέσουν και αυτοί που
ενεργούν είναι: Carmela Oseguera Ramos, Silvano Bartolomé Pérez, Fidadelfo
Salas Verdugo, Heladio Pérez Rodríguez, Bersai Escobar, Misael Escobar,
Olegario Roblero Rodríguez, Ángel Roblero Figueroa, Eusetis Oseguera y
Denser Oseguera.

Τι είναι αυτό στο οποίο έχουμε φταίξει εμείς σαν Ζαπατίστας; – αυτό που
συνέβει σ’ αυτούς τους 2, είναι αυτό που συνέβει σ’ εμάς, σκατά είναι αυτό
που σπέρνουν οι κακές κυβερνήσεις. Γι’ αυτό θεωρούμε υπεύθυνους γι’ αυτό
που συμβαίνει και για ότι μπορεί να συμβεί στους συντρόφους μας τους: Ilse
και Guillermo και τα άτομα που χρησιμοποιούν, όπως επίσης και τα 3 επίπεδα
της κυβέρνησης: Oscar Rene Gonzáles Galindo, Juan Sabines Guerrero, τον
καινούριο επιτήδειο Manuel Velasco και τον τιποτένιο τον Calderón που ήδη
φεύγει, αφού αυτοί δεν κάνουν τίποτα για να μπει ένα οριστικό τέλος σ’
αυτές τις προκλήσεις που κάνουν οι άνθρωποί τους ενάντια στις συντρόφισσες
και τους συντρόφους μας Ζαπατίστας.

Λαέ του Μεξικού και του κόσμου, έτσι μας συμπεριφέρονται οι κακές
κυβερνήσεις των 3 επιπέδων μαζί με τους κακούς λειτουργούς τους, επειδή
είμαστε Ζαπατίστας.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΝ ΜΕ ΜΑΣ.
ΛΑΕ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ… ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
ΣΥΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ
Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ
ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΓΗ DANNDY YOHALY GABRIEL
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ GUSTAVO ESTEVA ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

Συντρόφισσες και σύντροφοι:

Λάβετε τους χαιρετισμούς και τις αγκαλιές μας εκ μέρους του Κινήματος για
τη Δικαιοσύνη στη Γειτονιά, από τους ταπεινούς και απλούς ανθρώπους Της
Γειτονιάς, Νέα Υόρκη.

Με την ευκαιρία αυτή και από αυτό το μέσο, μοιραζόμαστε μαζί σας μερικές
νέες λέξεις γραμμένες από τον αδερφό μας, τον πολύ γνωστό μεξικάνο
στοχαστή-ακτιβιστή Gustavo Esteva, σαν μέρος της καμπάνιας “Παγκόσμια Ηχώ
για Στήριξη στους/στις Ζαπατίστας.”

Αυτή η επιστολή έχει έναν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας αυτός
γίνεται αντιληπτός σαν μια εξεγερμένη, αλληλέγγυα και σταθερή αγάπη. Σαν
να βγαίνει κατευθείαν απ’ την καρδιά.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο αδερφός μας Gustavo μας προσφέρει ένα ντοκουμέντο
γεμάτο ζωή και σοφία και αλήθειες, απαντώντας στις ερωτήσεις, “τι είναι ο
ζαπατισμός;” και “γιατί να είμαστε αλληλέγγυοι με τους/τις ζαπατίστας;”

Όπως εξηγεί: “Μία από τις πιο ριζοσπαστικές θέσεις των ζαπατίστας είναι το
ότι, όπως έχουν υποστηρίξει, είναι συνηθισμένοι άντρες και γυναίκες και
γι’ αυτό είναι εξεγερμένοι, αιρετικοί, ονειροπόλοι.” Όντας μετανάστες
εκτοπισμένοι/ες απ’ το αγαπημένο μας Μεξικό, αυτά τα λόγια μας άγγιξαν
στην καρδιά και ξέρουμε ότι κάθε ένας και κάθε μια σας θα βρει σ’ αυτά μια
δική του αλήθεια. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι του ζαπατισμού που
όλοι και όλες σ’ αυτή την καμπάνια έχουμε βάλει στην πράξη.

Με τη μνήμη, με την αλήθεια, με τις πολλές διαφορές μας, θα συνεχίσουμε
σπάζοντας σύνορα, τοίχους, τείχη και οποιαδήποτε άλλη διαίρεση
επιβεβλημένη από τους επάνω, για να συνεχίσουμε να οικοδομούμε ένα νέο
κόσμο.

Έτσι, σας δίνουμε το πλήρες κείμενο της νέας επιστολής του Gustavo Esteva.
Σας ζητάμε να την διαδώσετε πολύ πλατιά.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ GUSTAVO ESTEVA

Οι ζαπατίστας μας έδωσαν το ζαπατισμό που ήδη δεν τους ανήκει.

Επανάκτησαν για μας την ελπίδα, σαν κοινωνική δύναμη, και μας απέδειξαν
την αξία του να αναφερόμαστε στην αξιοπρέπεια.

Ο ζαπατισμός είναι σήμερα μία δύναμη που διατρέχει τον κόσμο και τον
μεταμορφώνει. Είναι πάντα τοπικός και πάντα ανοιχτός στον κόσμο, για να
συνδέσει όλους τους αγώνες σε συνασπισμούς δυσαρεστημένων και εξεγερμένων.

Δεχόμενοι τον ζαπατισμό σαν κάτι δικό μας, σαν μια νέα πρακτική που μας
συνδέει σ’ αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, δεν σημαίνει να ξεχάσουμε τους
ζαπατίστας. Όχι μόνο συνεχίζουν να είναι πηγή έμπνευσης. Έχουν μετατραπεί
σε αποτελεσματική επίδειξη της αίσθησης της μεταμόρφωσης στην οποία
εμπλεκόμαστε, της δυνατότητάς της. Γι’ αυτό είναι το αντικείμενο συνεχών
επιθέσεων που προσπαθούν να τους καταστρέψουν ή τουλάχιστον να τους
καταπνίξουν, να τους σταματήσουν. Γι’ αυτό ακριβώς ζητάνε την αλληλεγγύη
μας.

Μία από τις πιο ριζοσπαστικές θέσεις των ζαπατίστας είναι το ότι, όπως
έχουν υποστηρίξει, είναι απλά συνηθισμένοι άντρες και γυναίκες και γι’
αυτό είναι εξεγερμένοι, αιρετικοί, ονειροπόλοι. Έτσι υπογραμμίζουν ότι ο
ζαπατισμός δεν είναι έργο ηγετών, πρωτοποριών και κομμάτων αλλά των κοινών
ανθρώπων. Είναι μία πολιτική θέση με τεράστια σημασία που καθορίζει μέχρι
σήμερα τον ζαπατισμό.

Γιορτάζοντας μία ακόμη επέτειο της ίδρυσης του Ζαπατίστικου Στρατού
Εθνικής Απελευθέρωσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την εξαιρετική συμπεριφορά
αυτών που τον δημιούργησαν. Έχει σημασία, ειδικά να ξεχωρίσουμε ένα
κεντρικό κληροδότημα που σημαδεύει το ζαπατισμό: ήταν απ’ την αρχή μία
διαπολιτισμική δημιουργία που οικοδομείται στην αλληλεπίδραση. Οι
ζαπατίστας δημιούργησαν μία μαθησιακή κοινότητα που μεταμορφώνεται συνεχώς
με το να συνδέεται με άλλες και άλλους.

Σ’ αυτή τη γιορτή της επετείου, που τιμάει ιδιαίτερα τη μνήμη εκείνων που
έχασαν τη ζωή σ’ αυτή την προσπάθεια, χρειάζεται να τονίσουμε ότι οι
ζαπατίστικες κοινότητες χρειάζονται σήμερα την αλληλεγγύη μας. Στο βαθμό
που εδραιώνουν τα επιτεύγματά τους, οι κακές κυβερνήσεις εντείνουν τις
ενέργειές τους για να τις υπονομεύσουν, για να παροπλίσουν τους θεσμούς
τους, για να τους κλείσουν το πέρασμα. Πρόκειται κάθε φορά περισσότερο για
παραστρατιωτικές ομάδες που πραγματοποιούν άμεσες επιθέσεις και
υποστηρίζουν τοπικές ομάδες αγροτών, ιθαγενών ή μη ιθαγενών, που
προσπαθούν να καταλάβουν τα αγαθά των ζαπατίστικων κοινοτήτων ακόμη και τη
γη τους. Η κατασταλτική δράση των κακών κυβερνήσεων επιχειρείται να
περάσει σαν διαμάχη μεταξύ κοινοτήτων.

Είναι ανάγκη να δράσουμε. Οφείλουμε να εκφράζουμε συνεχώς την αλληλεγγύη
μας με όλο το ζαπατίστικο οικοδόμημα, αλλά ειδικά με τις κοινότητες που
αυτές τις μέρες είναι εκτεθειμένες σε μία άμεση επίθεση, όλο και πιο
έντονη. Χρειάζεται να επεκτείνουμε αυτή την καμπάνια που τις αγκαλιάζει.

Comandante Abel, παρούσα.

Αυτόνομος Δήμος San Pedro de Michoacán, παρών

Κοινότητα του Jechvo, παρούσα.

Unión Hidalgo, παρούσα

San Marcos Avilés, παρούσα

Moisés Gandhi, παρούσα

Δεν είσαστε μόνοι, συντρόφισσες και σύντροφοι.

Εδώ είμαστε.

Γιορτάζουμε μαζί σας την επέτειό σας, τη ζωή σας, την αντίστασή σας, την
αξιοπρέπειά σας.

San Pablo Etla, Νοέμβρης του 2012

Gustavo Esteva