Farma

“Τα σημάδια του πολέμου στον ορίζοντα είναι ολοφάνερα. Ο πόλεμος, όπως και ο φόβος, έχουν την ίδια οσμή. Και τώρα, αρχίζει να αποπνέει τη δύσοσμη μυρωδιά του στη γη μας”.

SCI Marcos, Δεκέμβριος 2007

Αν τα σημάδια του πολέμου ήταν εμφανή το Δεκέμβριο του 2007, οι επιθέσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν πως ο πόλεμος -που δεν μπορεί ούτε ως ανέκδοτο πλέον να χαρακτηριστεί “πόλεμος χαμηλής έντασης”- έχει ξεσπάσει. Βίαιες εκκενώσεις κοινοτήτων και εκτοπισμοί, ένοπλες επιθέσεις από στρατό, αστυνομία και παραστρατιωτικές οργανώσεις, δολοφονίες, κάψιμο και καταστροφή σπιτιών και καλλιεργειών, συλλήψεις και βιασμοί είναι κάποια από τα σημάδια του. Το μήνυμα είναι σαφές: όποιος αντιστέκεται, εξοντώνεται. Ενορχηστρωτές αυτού του βρώμικου πολέμου είναι η πολιτική και οικονομική εξουσία -κυβερνήσεις όλων των βαθμίδων (πολιτειακή και ομοσπονδιακή) και όλων των πολιτικών αποχρώσεων (από το δεξιό κόμμα εθνικής δράσης ως τα αριστερά κόμματα, της δημοκρατικής επανάστασης και της εργασίας)-, μεξικανοί μεγαλοεπιχειρηματίες και πολυεθνικές.

Το Σχέδιο Πουέμπλα- Παναμάς, το οποίο σε συνδυασμό με το Σχέδιο Κολομβία έχει ως στόχο το στρατιωτικό και οικονομικό έλεγχο της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το μεγάλο κεφάλαιο, αφού “πάγωσε” για ένα μεγάλο διάστημα, επανέρχεται ανανεωμένο στο προσκήνιο, ως “Πρόγραμμα Μεσοαμέρικα”. Εξάλλου, ο βασικός εμπνευστής αυτού του σχεδίου, οι ΗΠΑ, έχει ήδη επενδύσει πολλά κεφάλαια στο στρατιωτικό εξοπλισμό του στρατηγικού του εταίρου, το Μεξικό (πάντοτε με το πρόσχημα του πολέμου ενάντια στα καρτέλ των ναρκωτικών). Κομβικό παράγοντα για την επιτυχία του αποτελεί το νότιο Μεξικό. Εξ ου, τα οικοτουριστικά προγράμματα, η δημιουργία μεγάλων αυτοκινητόδρομων, η εκμετάλλευση του υπεδάφους και των φυσικού πλούτου της Τσιάπας, ο “εκσυγχρονισμός” της γεωργίας (βλέπε εισαγωγή μεταλλαγμένων σπόρων), η δημιουργία 6 νέων ζωνών που προορίζονται για εργοστάσια μακιλαδόρας (τα κέρδη των οποίων εξαρτώνται κυρίως από τη χρησιμοποίηση φτηνού εργατικού δυναμικού), η πλήρης στρατιωτική κυριαρχία, η προσπάθεια για την καταστολή και εξόντωση κάθε μορφής αντίστασης, καθώς και την ανακοπή του μεταναστευτικού ρεύματος προς τις ΗΠΑ. Παράλληλα, προωθούνται προγράμματα “οικονομικής στήριξης” των φτωχών ιθαγενών κοινοτήτων, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα εγκαταλείψουν το δικαίωμά τους στην κοινοτική γη (εχίδο), λαμβάνοντας τίτλους ατομικής ιδιοκτησίας με δικαίωμα πώλησης και δημιουργίας νέων “χωριών-προτύπων”, τα οποία βέβαια θα λειτουργούν και ως βάσεις υποστήριξης του στρατού, καθώς βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία. Η χούντα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Κόμματος Εθνικής Δράσης, με τη συνενοχή όλων των κομμάτων του κοινοβουλίου, μετατρέπουν την περιοχή σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, το σχέδιο έχουν αναλάβει να εφαρμόσουν ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας, που βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις οι οποίες δρουν στην Τσιάπας. Μπορεί τα ονόματα αυτών των οργανώσεων να έχουν αλλάξει αυτά τα 16 χρόνια, ωστόσο, οι στόχοι τους (πόλεμος ενάντια στο αντάρτικο), η δομή, οι χρηματοδότες, οι εκπαιδευτές και οι αρχηγοί τους (πρώην και νυν βουλευτές κομμάτων, διοικητές του στρατού και της αστυνομίας) παραμένουν ίδιοι. Η κυβέρνηση του αριστερού Σαμπίνες, προκειμένου να κάνει πιο αποτελεσματική τη δράση τους, έχει προχωρήσει στην πώληση ανακτημένων από τους Ζαπατίστας περιοχών σε μέλη αυτών των οργανώσεων, παραχωρώντας τους ταυτόχρονα το δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσης. Οι περιοχές που επιλέγονται έχουν έντονο τουριστικό ενδιαφέρον· επομένως, μπορούν να αποφέρουν μεγάλη κέρδη. Στο πλαίσιο αυτό, μόνο τους πρώτους μήνες του 2010, οι ζαπατιστικές κοινότητες και τα χωριά που συμμετέχουν στην Άλλη Καμπάνια έχουν υποστεί ένα πλήθος από επιθέσεις.

Στις 22 Ιανουαρίου 2010, δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, σε συνεργασία με αξιωματούχους της πολιτειακής κυβέρνησης (του Χουάν Σαμπίνες, που υποστηρίζεται από το αριστερό κόμμα δημοκρατικής επανάστασης, PRD), της ομοσπονδιακής κυβέρνησης (του δεξιού Φελίπε Καλδερόν) και της Ομοσπονδιακής Εισαγγελίας για θέματα περιβάλλοντος, αλλά και με τη βοήθεια δημοσιογράφων σε ρόλο πρακτόρων και φερέφωνων της εξουσίας, προχωρούν στη βίαιη εκκένωση της περιοχής Λαγούνα Σαν Πέδρο, στο Μόντες Ασούλες, η οποία ανήκει στον αυτόνομο ζαπατιστικό δήμο Ρικάρδο Φλόρες Μαγόν του Καρακόλ της Γκαρούτσα. Στην επιχείρηση συμμετέχουν και εναέριες δυνάμεις, ενώ οι κάτοικοι (ζαπατίστας και μη) στην κυριολεξία απάγονται και μεταφέρονται με ελικόπτερα στην κοντινή πόλη Παλένκε.

Στις 20 Ιανουαρίου, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης OPDDIC, του χωριού Άγουα Ασούλ, εισβάλλουν και καταλαμβάνουν με τα όπλα περιοχή που ανήκει στη ζαπατιστική κοινότητα Μπολόν Αχάβ, του αυτόνομου δήμου Κομαντάντα Ραμόνα, στο Καρακόλ της Μορέλια (πρόκειται για περιοχή που ανακτήθηκε το 1994 από τις βάσεις στήριξης του EZLN). Ήδη, από το 2007, η περιοχή αυτή, η οποία είναι κοντά στους καταρράκτες Άγουα Ασούλ, βρίσκεται στο στόχαστρο κυβέρνησης και παραστρατιωτικών που επιδιώκουν την οικονομική εκμετάλλευσή της.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 6 Φεβρουαρίου, οι βάσεις στήριξης του EZLN προχωρούν σε ανακατάληψη. Οι παραστρατιωτικοί αναδιοργανώνονται, εξαπολύοντας επίθεση στους συντρόφους Ζαπατίστας που περιφρουρούσαν την κατειλημμένη γη, ενώ ταυτόχρονα, δύο ομάδες παραστρατιωτικών περικυκλώνουν και εισβάλλουν πυροβολώντας στην κοινότητα Μπολόν Αχάβ (στην οποία εκείνη την ώρα παρέμεναν μόνο 20 σύντροφοι και συντρόφισσες, μαζί και παιδιά). Από τις συγκρούσεις τραυματίζονται αρκετοί σύντροφοι Ζαπατίστας (μεταξύ των οποίων και ένας ανήλικος), αλλά και 28 παραστρατιωτικοί (ο ένας θανάσιμα), ενώ παράλληλα εγκλωβίζονται από τους Ζαπατίστας 5 από αυτούς, οι οποίοι και παραδίδονται λίγο αργότερα στους αξιωματούχους της κυβέρνησης.

Παράλληλα, την ίδια περίοδο, επιθέσεις με πυροβολισμούς δέχονται επίσης γειτονικές κοινότητες που συμμετέχουν στην Άλλη Καμπάνια, όπως το Σαν Σεμπαστιάν Μπατσαχόν.

Επιπλέον, ξεκινά με συντονισμένο τρόπο ένας επικοινωνιακός πόλεμος από την κυβέρνηση και τους παραστρατιωτικούς υφισταμένους της, οι οποίοι μηνύουν τις βάσεις στήριξης στο Μπολόν Αχάβ ως υπεύθυνες για το θάνατο του παραστρατιωτικού. Όμως, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι πυροβολισμοί προήλθαν από τη μεριά των επιτιθέμενων, καθώς οι Ζαπατίστας είχαν στην κατοχή τους μόνο ματσέτες, ξύλα και πέτρες. Στην επικοινωνιακή αυτή επίθεση, πρωτοστατεί η αριστερή εφημερίδα “Λα Χορνάδα”, η οποία παρουσιάζει το γεγονός ως επίθεση του EZLN εναντίον “ιθαγενών αγροτών”, ξεχνώντας βέβαια να αναφέρει πως πρόκειται για μια παραστρατιωτική ομάδα η οποία υποτίθεται ότι είχε διαλυθεί και παραδώσει τα όπλα από το 2007, ύστερα από δήθεν “παραίνεση” του κυβερνήτη. Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι προφανής: εμφανίζει τις συγκρούσεις ως “ενδοκοινοτικές” ή “θρησκευτικές διενέξεις”, επιδιώκοντας να ανοίξει ο δρόμος για μια στρατιωτική εισβολή, με στόχο, φυσικά, την “ειρήνευση”.

Στις 28 Φεβρουαρίου, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης “Στρατός του Θεού”, ένοπλου τμήματος της ευαγγελικής εκκλησίας “Τα φτερά του Αετού”, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με την κυβέρνηση, εξαπολύουν ένοπλη επίθεση εναντίον κατοίκων του εχίδο Μιτσιτόν, η συνέλευση του οποίου συμμετέχει στην Άλλη Καμπάνια και πρωτοστατεί εδώ και μήνες στον αγώνα ενάντια στην κατασκευή μεγάλου αυτοκινητόδρομου που θα ενώνει τις μεγάλες τουριστικές πόλεις Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας και Παλένκε (αρχαιολογικός χώρος). Σκοπός της επίθεσης είναι η απαγωγή κατοίκων που συμμετέχουν στις αρχές της συνέλευσης του εχίδο, προκειμένου να εκβιάσουν την κοινότητα και να την αναγκάσουν να εγκαταλείψει τον αγώνα για την υπεράσπιση της γης. Οι κάτοικοι επιχειρούν να απελευθερώσουν τους απαχθέντες συντρόφους τους, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της κράτησής τους βασανίζονται άγρια. Από τις συγκρούσεις τραυματίζονται μεταξύ άλλων και 3 παραστρατιωτικοί. Στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν μια ενδεχόμενη δεύτερη επίθεση, και αντιλαμβανόμενοι τη συνεργασία των παραστρατιωτικών με την αστυνομία, που σπεύδει να τους βοηθήσει, οι κάτοικοι κλείνουν το δρόμο και εμποδίζουν τη διέλευση όλων των οχημάτων, ακόμη και των αστυνομικών, στα οποία επιβαίνουν ελαφρά τραυματισμένοι παραστρατιωτικοί, οι οποίοι για αρκετή ώρα εγκλωβίζονται. Η σύγκρουση λήγει με την ανταλλαγή των ομήρων, ενώ στην περιοχή καταφθάνουν μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις. Ας σημειωθεί πως στις 21 Ιουλίου 2009, μέλος της ίδιας παραστρατιωτικής οργάνωσης (που τότε υποστήριζε το αριστερό κόμμα PRD) είχε δολοφονήσει τον Αουρέλιο Ντίας Ερνάντες, για να συλληφθεί και να απελευθερωθεί 4 μήνες αργότερα. Και σε αυτή την περίπτωση, η συνεργασία της κυβέρνησης της Τσιάπας με τους παραστρατιωτικούς ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

Στις 3 Μαρτίου 2010, το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης της Γκαρούτσα καταγγέλλει την απόφαση της παραστρατιωτικής οργάνωσης OPDDIC να εκτοπίσει τις βάσεις στήριξης της κοινότητας Σάντο Ντομίνγκο. Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, δίνεται διορία στους Ζαπατίστας να εγκαταλείψουν την περιοχή έως τις 20 Μαρτίου, διαφορετικά θα προβούν σε επίθεση, ενώ, όπως λένε, “είναι οπλισμένοι ακόμα και με βόμβες”.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαρκή κατάσταση πολέμου διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όλων των πολιτικών τάσεων, από τις εφημερίδες της δεξιάς και της κεντροδεξιάς του PAN και του PRI, ως τις αριστερές και υποτιθέμενες φιλοζαπατιστικές, όπως η “Λα Χορνάδα”. Η πολιτική της κατασυκοφάντησης και της διάδοσης ασύστολων ψευδών ενάντια σε κάθε μορφή αντίστασης έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Το Νοέμβριο του 2009, η παραπάνω εφημερίδα δημοσίευσε άρθρο που αναπαρήγαγε πληροφορία προερχόμενη απευθείας από τα κυβερνητικά γραφεία, περί δήθεν συμφωνίας μεταξύ των Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης με την κυβέρνηση της Τσιάπας, προκειμένου να αναγνωριστούν θεσμικά οι αυτόνομες αρχές των Ζαπατίστας. Τα 5 Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης, με ανακοινώσεις τους, διέψευσαν το γεγονός και κατήγγειλαν όχι μόνο τις επιδιώξεις τις κυβέρνησης, αλλά και το ρόλο των μμε που λειτουργούν ως εκπρόσωποι της εξουσίας: “Σύντροφοι και συντρόφισσες του Μεξικού και του κόσμου, σας λέμε να μην πιστεύετε τα ψέματα των τριών εξουσιών του καπιταλιστικού συστήματος στο Μεξικό. Εμείς οι Ζαπατίστας είμαστε εδώ. Εδώ θα βρισκόμαστε και θα φτάσουμε ως το τέλος. Και κάποια μέρα, θα φτιάξουμε καλούς δημοσιογράφους και καλές εφημερίδες, που θα αναζητούν και θα εργάζονται για την αλήθεια”.

Οι Ζαπατίστας, παρά τον πόλεμο δίχως τέλος που δέχονται, δεν παραδίνονται. Απαντούν με το δυνάμωμα της αυτονομίας τους και την αποφασιστικότητά τους να ζήσουν όπως εκείνοι επιλέγουν, με άμεση δημοκρατία και ελευθερία, σε έναν κόσμο όπου το «εμείς» των από κάτω χτίζει εδώ και τώρα, και όχι σε ένα μακρινό μέλλον, αυτόν τον άλλο κόσμο, παλεύοντας ενάντια στο σύστημα, το κράτος και την εξουσία. “Οι κακές κυβερνήσεις των δήμων, της πολιτείας και της ομοσπονδίας, και το αφεντικό τους, ο νεοφιλελευθερισμός, πιστεύουν πως είναι ισχυροί λόγω του χρήματος. Σκοντάφτουν όμως πάνω σε εμάς, τους άντρες και τις γυναίκες Ζαπατίστας, που έχουμε τη δύναμη της αξιοπρέπειας, την οποία έχουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο και η οποία δεν ξεπουλιέται, δεν παραδίδεται και δεν ενδίδει, αλλά φτάνει τον αγώνα μέχρι το τέλος”.

αλληλέγγυες/οι από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό, ελευθεριακό χώρο

Στις 11 Μάρτη, τη μέρα της γενικής απεργίας σύντροφοι και συντρόφισσες αλληλέγγυες στον αγώνα των Ζαπατίστας βρεθήκαμε σε μια συμβολική δράση αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της πορείας

Σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο της Πατησίων κρεμάστηκε ένα πανό με τα συνθήματα: «Όποιος τον αγώνα ξέχασε να μοιράζεται θα μοιραστεί την ήττα» «Αλληλεγγύη στους διωκόμενους» Αλληλεγγύη στους Ζαπατίστας»

«Αντίσταση – Αυτοργάνωση»

Κατά τη διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν τρικάκια με τα συνθήματα: «Πόλεις της Ελλάδας Βουνά του Μεξικού – Τώρα η εξέγερση βρίσκεται παντού», «Ο αγώνας είναι σαν ένας κύκλος: ξέρουμε πού αρχίζει αλλά όχι πού τελειώνει» και μοιράστηκαν περίπου 1000 προκηρύξεις.

Ακολουθεί το κείμενο της προκήρυξης:

 ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΤΩΡΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ  

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΧΤΙΖΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ 

ΓΙΑΤΙ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΓΩΝΑ 

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ! 

Το 2010 ο καπιταλισμός εκφράζει με αγριότητα την απληστία του: στο βωμό του μοναδικού του θεού, του κέρδους, θυσιάζει λαούς ολόκληρους βυθίζοντας τους σε οικονομική και κοινωνική κρίση και χτυπώντας με βαρβαρότητα όσους απομυζά πάντα: μετανάστες, αγρότες, γυναίκες, εργαζόμενους, εργάτες, ιθαγενείς….τους αποκάτω.  

Ζούμε στην Ελλάδα. Εδώ αντιστεκόμαστε και εδώ προσπαθούμε με αξιοπρέπεια να αγωνιστούμε για ότι μας ανήκει: για την καθημερινότητά μας, τη δημιουργικότητά μας, το δικαίωμά μας να μην συμβιβαζόμαστε με εκείνα που μας επιβάλλουν, την πεποίθησή μας ότι μπορούμε να χτίσουμε άλλο κόσμο.  

Την αγριότητα του καπιταλισμού που μας καταδικάζει εδώ στην ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια και που επιτίθεται με βία σε οποιαδήποτε προσπάθεια επιχειρεί να δώσει συλλογικές απαντήσεις στην κρίση που μας επιβάλλουν, απαντήσεις έξω από το σύστημα, ενάντια στη λογική της «ανάπτυξης» και του κέρδους, τη ζουν πολλοί λαοί στον πλανήτη.  

Από την άλλη άκρη της γης, από την Τσιάπας του Μεξικού, εδώ και 16 χρόνια μας συντροφεύει στους αγώνες μας μια εξέγερση που με το λόγο, το ήθος και την πρακτική της τροφοδοτεί καινούργιους ανατρεπτικούς δρόμους. 

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες Ζαπατίστας, αποτελούν σήμερα, μία από τις πλέον σημαντικές αναφορές για όσους και όσες αγωνιζόμαστε για την αλλαγή του κόσμου. Είναι το ζωντανό παράδειγμα του πώς ο συλλογικός αγώνας μπορεί να χτίσει μια άλλη κοινωνία, άλλη καθημερινότητα, άλλη εκπαίδευση, άλλη υγεία, άλλη δικαιοσύνη, άλλο πολίτευμα εν τέλει που επιχειρεί στην πράξη την άμεση δημοκρατία και την αυτονομία από τους επιβεβλημένους ως μοναδικούς θεσμούς της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας.  

Αλλά το 2010 που συγκλονίζει την Ελλάδα συγκλονίζει συθέμελα και την Τσιάπας. Τον τελευταίο μήνα συμβαίνουν σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα σε καλά οργανωμένες παραστρατιωτικές ομάδες και βάσεις στήριξης του EZLN. Το σινιάλο για το σκηνικό βίας είχε δοθεί ήδη από τα τέλη του Γενάρη με τους βίαιους εκτοπισμούς από το στρατό και ειδικές αστυνομικές δυνάμεις κοινοτήτων στα Μόντες Ασούλες, στο Μιτσικόν, στο Μπατσαχόν, στα Άγουας Ασούλες. Με στόχο να υπονομεύσει την εναλλακτική πρόταση που οικοδομούν οι Ζαπατίστας, η κυβερνήσεις του Μεξικού, πολιτειακή και ομοσπονδιακή, χέρι χέρι με πολυεθνικές που θέλουν να υλοποιήσουν παντός είδους «αναπτυξιακά» σχέδια σε μια γη που έχει μείνει «παρθένα» από επενδύσεις χάρη στην ζαπατιστική εξέγερση, έχουν επιδοθεί σε μια αντεπαναστατική στρατηγική που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα: παραστρατιωτικές ομάδες, ένοπλες επιθέσεις, δημιουργία ενδοιθαγενικών συγκρούσεων, απειλές από το στρατό, διώξεις, εκτοπισμούς κοινοτήτων, δολοφονίες, εξαφανίσεις. Ο πόλεμος στην Τσιάπας δεν «είναι κοντά», είναι ήδη εκεί. Τον επιβάλλουν εδώ και τώρα.

Η σύγκρουση για τη γη βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του πολέμου που υφίστανται οι εξεγερμένες ιθαγενικές κοινότητες. Δύο αντικρουόμενες απόψεις για τον κόσμο και τη ζωή συγκρούονται στην Τσιάπας: Από τη μια οι Ζαπατίστας, που προωθούν το συλλογικό και το σεβασμό στη Μάνα Γη και την υπερασπίζονται ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Από την άλλη εκείνοι που προωθούν τον ατομικισμό και την αδηφάγα «ανάπτυξη» και που θέλουν να εκμεταλλευτούν και να λεηλατήσουν τη γη για το κέρδος.  

Οι σύντροφοι Ζαπατίστας χρόνια επιμένουν πως η καλύτερη αλληλεγγύη είναι να χτίσουμε τον αγώνα στον τόπο μας. Ο δρόμος είναι μακρύς και εκεί και εδώ. Αλλά σε αυτό το δρόμο είμαστε σύντροφοι. Αν χτυπάνε έναν μάς χτυπάνε όλους.

Το Γενάρη του 2009, ταξίδεψε από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού στους εξεγερμένους δρόμους της Ελλάδας ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Σήμερα το αντιγυρίζουμε: Με θαυμασμό και σεβασμό για τον αγώνα των αντρών και γυναικών ζαπατίστας εμείς, άντρες και γυναίκες από συλλογικότητες της Ελλάδας που παλεύουμε για έναν άλλο κόσμο, δηλώνουμε πως: ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΕΣ! 

Εάν οι αποπάνω στην Ελλάδα και το Μεξικό βαδίζουν το δρόμο του άγριου νεοφιλελευθερισμού, εμείς, οι αποκάτω, θα βαδίσουμε το δρόμο της εξέγερσης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ τον ΑΓΩΝΑ τους! 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! 

www.europazapatista.org/

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1143577

ενημερωτική συζήτηση για τη διαρκή κατάσταση πολέμου στην Τσιάπας

* κράτος, παραστρατιωτικοί και πολυεθνικές κλιμακώνουν τον πόλεμο ενάντια στις κοινότητες του EZLN και της Άλλης Καμπάνιας (επιθέσεις, δολοφονίες, εκτοπισμοί)

* πρόταση για δράσεις αλληλεγγύης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ, 7μμ, VILLA AMALIAS, Αχαρνών & Χέυδεν 

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1142912

Κατασκευή μικρής ανεμογεννήτριας 350W και φωτοβολταϊκού πλαισίου 75W
και θεωρητικό μέρος
Δευτέρα και Τρίτη 17:30-21:30

Νέα Γουινέα

Ανατολίου 3
Αγ Αρτέμιος
(Μετρό άγιος Ιωάννης)

5 σύντροφοι και συντρόφισσες παραμένουν κρατούμενοι από τις κινητοποιήσεις ενάντια στην σύνοδο του ΟΗΕ για τη κλιματική αλλαγή στην Κοπεγχάγη. Οι περισσότεροι κρατούνται από την κεντρική πορεία στις 12 δεκέμβρη, όπου η αστυνομία προσήγαγε περίπου 1000 άτομα κυρίως από το αναρχικό μπλοκ και την πορεία στις 16 δεκέμβρη στο χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου, όπου αστυνομικοί επιτέθηκαν στη πορεία με γκλομπ και πέπερσπρέι. Θυμίζουμε πως για τις κινητοποιήσεις το δανέζικο κράτος είχε φτιάξει ένα ειδικό κρατητήριο γεμάτο κλουβιά όπου οι κρατούμενοι παρέμεναν ξυπόλητοι. Το όργιο της καταστολής συμπληρώθηκε με εισβολές των μπάτσων σε χώρους διαμονής των διαδηλωτών, προσαγωγές και συλλήψεις για μηδαμινή αφορμή, μαζικούς ελέγχους και απελάσεις διαδηλωτών στη χώρα προέλευσης τους.

Κινήσεις αλληλεγγύης έχουν γίνει στην ιταλία και στην αγγλία

Ακολουθεί γράμμα που δημοσίευσαν οι κρατούμενοι την 1η Ιανουαρίου

Περισσότερες πληροφορίες στο:
http://www.climate-justice-action.org/

Something is rotten (but not just) in Denmark. As a matter of fact, thousands of people have been considered, without any evidence, a threat to the society. Hundreds have been arrested and some are still under detention, waiting for judgement or under investigation. Among them, us, the undersigned.
We want to tell the story from the peculiar viewpoint of those that still see the sky from behind the bars.

A UN meeting of crucial importance has failed because of several contradictions and tensions that have shown up during the COP15. The primary concern of the powerful was the governance of the energy supply for neverending growth. This was the case whether they were from the overdeveloped world, like the EU countries or the US, or from the so-called developing countries, like China or Brazil.

At odds, hundreds of delegates and thousands of people in the streets have raised the issue that the rationale of life must be (and actually is) opposed to that of profit. we have strongly affirmed our will to stop anthropic pressure on the biosphere.

A crisis of the energy paradigm is coming soon. The mechanism of the global governance have proven to be overwhelmingly precarious. The powerful failed not only in reaching an agreement on their internal equilibria but also in keeping the formal control of the discussion.
Climate change is an extreme and ultimate expression of the violence of the capitalistic growth paradigm. People globally are increasingly showing the willingness of taking the power to rebel against that violence. we have seen that in Copenhagen, as well as we have seen that same violence. Hundreds of people have been arrested without any reason or clear evidence, or for participating in peaceful and legitimate demonstrations. Even mild examples of civil disobedience have been considered as a serious threat to the social order.

In response we ask – What order do we threaten and who ordered it? Is it that order in which we do not any more own our bodies? The order well beyond the terms of any reasonable “social contract” that we would ever sign, where our bodies can be taken, managed, constrained and imprisoned without any serious evidence of crime. Is it that order in which the decision are more and more shielded from any social conflicts? Where the governance less and less belongs to people, not even through the parliament? As a matter of fact, non-democratic organisms like the WTO, the NB, the G-whatever rule beyond any control.

We are forced to notice that the theatre of democracy is a broken one as soon as, one approaches the core of the power. That is why we reclaim the power to the people. We reclaim the power over our own lives. Above all, we reclaim the power to counter-pose the rationale of life and of the commons to the rationale of profit. It may have been declared illegal, but still we consider it fully legitimate.

Since no real space is left in the broken theatre, we reclaimed our collective power – Actually we expected it – to speak about the climate and energy issues. Issues that, for us, involve critical nodes of global justice, survival of man and energy independence. We did marching with our bodies.

We prefer to enter the space where the power is locked dancing and singing. We would have liked to do this at the Bella Center, to disrupt the session in accord with hundreds of delegates. But we were, as always, violently hampered by the police. They arrested our bodies in an attempt to arrest our ideas. we risked our bodies, trying to protect them just by staying close to each other. We value our bodies: We need them to make love, to stay together and to enjoy life. They hold our brains, with beautiful bright ideas and views. They hold our hearts filled with passion and joy. Nevertheless, we risked them. we risked our bodies getting locked in prisons.
In fact, what would be the worth of thinking and feeling if the bodies did not move? Doing nothing, letting-it-happen, would be the worst form of complicity with the business that wanted to hack the UN meeting. At the COP15 we moved, and we will keep moving.
Exactly like love, civil disobedience can not just be told. We must make it, with our bodies. Otherwise, we would not really think about what we love, and we would not really love what we think about. It’s as simple as that. It’s a matter of love, justice and dignity.
How the COP15 has ended proves that we were right. Many of us are paying what is mandatory for an obsessive, pervasive and total repression: To find a guilty at the cost of inventing it (along with the crime perhaps).

We are detained with evidently absurd accusations about either violences that actually did not take place or conspiracies and organizing of law-breaking actions.
We do not feel guilty for having shown, together with thousands, the reclamation of the independence of our lives from profit’s rule. If the laws oppose this, it was legitimate to peacefully – but still conflictually – break them.

We are just temporarily docked, ready to sail again with a wind stronger than ever. It’s a matter of love, justice and dignity.

Luca Tornatore, Italian social centres network “see you in Copenhagen”.
Natasha Verco, Climate Justice Action
Johannes Paul Schul Meyer
Arvip Peschel
Christian Becker
Kharlanchuck Dzmitry
Cristoph Lang
Anthony Arrabal

ΤΣΙΑΠΑΣ, ΓΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ

 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010

 Τα χρώματα της αντίστασης

 Αν το όνειρό μας για έναν άλλο κόσμο έχει χρώμα είναι γιατί κάποιοι ζωγραφίζουν καθημερινά την ελπίδα, γιατί κάποιοι χορεύουν καθημερινά την εξέγερση, γιατί κάποιοι καθημερινά αντιστέκονται στη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού.

 ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ: 15 ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ – 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

«Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε το όνειρό μας για τον κόσμο που θα ʽρθει, αν μπορούσαμε να το ζωγραφίσουμε, να το χορέψουμε, θα εμφανίζονταν παιδιά και θα γελούσαν σίγουρα. Το νερό θα ήταν καθαρό, τα δέντρα και τα λουλούδια ζωντανά και ο αέρας θα ήταν μια πίστα χορού για πουλιά και για τραγούδια. Οι φυλακές θα ήταν αποθήκες για τρόφιμα, τα δικαστήρια θα ήταν κέντρα καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, τα αστυνομικά και στρατιωτικά οχήματα θα ήταν προϊστορικά τέρατα….»

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος

Τα έσοδα από την πώληση του ημερολογίου θα δοθούν για ενίσχυση του EZLN (Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός)

Το ημερολόγιο μπορείτε να το βρείτε στον Συνεταιρισμό Εναλλακτικού και Αλληλέγγυου Εμπορίου Ο ΣΠΟΡΟΣ – Σπυρίδωνος Τρικούπη 21 και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία

Επικοινωνία: e.alana@gmail.com

Τηλ.: 210.75.22.248 – 210.95.89.022

Ξεκίνησε η συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης με πολλές κινητοποιήσεις τις επόμενες μέρες. Θα υπάρξει ενημέρωση για τα γεγονότα.

Καλέσματα για την Κοπεγχάγη:

Climate justice action: http://www.climate-justice-action.org
Never trust a cop: http://nevertrustacop.org

Επιθέσεις και συλλήψεις βάσεων στήριξης του EZLN και μελών της Άλλης Καμπάνιας στην Τσιάπας.
Συλλήψεις ιθαγενών σε κοινότητες της Οαχάκα.

Η πολιτική και οικονομική εξουσία του Μεξικού με το πρόσχημα της καταπολέμησης του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και του οργανωμένου εγκλήματος κλιμακώνει τα τελευταία χρόνια τον πόλεμο ενάντια στους Zαπατίστας, την Άλλη Καμπάνια και τις αντιστάσεις που ξεφυτρώνουν συνεχώς σε διάφορες γωνιές της χώρας. — Μόνο μέσα στο 2009 έχουν καταγραφεί δεκάδες επιθέσεις, εισβολές και εκκενώσεις αυτόνομων εξεγερμένων ζαπατιστικών κοινοτήτων, δολοφονίες, συλλήψεις, απειλές, εκτοπισμοί, βιασμοί, απαγωγές, πυροβολισμοί, καταστροφές σπιτιών, στην Τσιάπας, την Οαχάκα, το Γκερέρο, την πολιτεία του Μεξικoύ κ.λπ.

Ένας «πόλεμος χαμηλής έντασης», που βέβαια μόνο χαμηλής δεν είναι.

Στις 5 Ιανουαρίου, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης ORCAO (Organización de Caficultores de Ocosingo – Οργάνωση Καφεκαλλιεργητών του Οκοσίνγκο), που πρόσκειται στο κεντροαριστερό κόμμα PRD, επιτέθηκαν σε βάσεις στήριξης του EZLN στην κατειλημμένη από το 1994 περιοχή του Μπόσκε Μπονίτο. Ακολούθησε σύγκρουση, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δύο Ζαπατίστας και αρκετών παραστρατιωτικών, οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή. Συνήθης τακτική της παραστρατιωτικής αυτής οργάνωσης, όπως καταγγέλλει το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης του Καρακόλ της Μορέλια, είναι η κατάληψη γης προκειμένου να πουληθεί σε καλή τιμή.

Δύο μέρες αργότερα, το ίδιο Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης του Καρακόλ της Μορέλια καταγγέλλει μια σειρά βίαιων ενεργειών και προκλήσεων από παραστρατιωτικούς του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PRI), φτάνοντας μέχρι και την απαγωγή τουριστών, τους οποίους θεώρησαν αλληλέγγυους στο ζαπατιστικό αγώνα, στα λουτρά Ελ Σαλβαδόρ, περιοχή που βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Καρακόλ. Το ίδιο βράδυ, οι παραστρατιωτικοί επιτέθηκαν με πέτρες και μπουκάλια σε συντρόφους Ζαπατίστας της περιοχής, καταγγέλλοντάς τους στην αστυνομία ως «απαγωγείς».

Στις 21 Φεβρουαρίου, καταγράφονται αυξημένες περιπολίες στρατιωτικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων πάνω από τις κοινότητες του δήμου Σαν Αντρές Σακαμτστέν δε Λος Πόμπρες, κυρίως πάνω από το Καρακόλ του Οβεντίκ, της περιφέρειας των Λος Άλτος. Στις 25 του ίδιου μήνα, μια ομάδα του ομοσπονδιακού στρατού, καθοδηγούμενη από ένστολους παραστρατιωτικούς του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PRI), με πρόσχημα την έρευνα για φυτείες μαριχουάνας, κατευθύνθηκαν στην κοινότητα Τίβο, παρενοχλώντας τις βάσεις στήριξης του EZLN της περιοχής.

Τον Μάρτιο, το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης του Καρακόλ της Γκαρούτσα καταγγέλλει ότι η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ηλεκτρισμού (CFE), σε συνεργασία με τις επίσημες δημοτικές αρχές, προχώρησαν στην διακοπή της ηλεκτροδότησης και την κλοπή καλωδίων από τις βάσεις στήριξης του EZLN της κοινότητας Μάγια Τσελτάλ, του Αυτόνομου Δήμου Φρανσίσκο Γκόμεζ. Στον αυτόνομο δήμο Λούσιο Καμπάνιας, του Καρακόλ της Μορέλια, το τελευταίο διάστημα, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης ORCAO του κεντροαριστερού κόμματος έχουν προκαλέσει τρεις πυρκαγιές, δύο στο δάσος και μία στο νέο κέντρο του χωριού Σαν Ισίντρο, ενώ στις 27 Μαρτίου αποπειράθηκαν να κάψουν ένα συνεταιριστικό οίκημα. Παράλληλα, εμπλέκονται σε παράνομο κόψιμο και πώληση δασικής ξυλείας, ενώ η εκτόξευση απειλών αποτελεί καθημερινή τακτική τους.

Τον Απρίλιο, βάσεις στήριξης της κοινότητας Σοκόν του δήμου Σινακαντάν στην περιοχή των Άλτος δέχονται για άλλη μια φορά απειλές και επιθέσεις από Περεδίστες γειτονικής κοινότητας (οπαδούς του κεντροαριστερού κόμματος PRD). Η συγκεκριμένη κοινότητα βρέθηκε στο επίκεντρο των συγκρούσεων ήδη από το 2002, όταν οι ίδιοι παραστρατιωτικοί διέκοψαν την υδροδότηση των βάσεων στήριξης του EZLN, ενώ το 2004 επιτέθηκαν ένοπλα και με τη στήριξη των δημοτικών αρχών και της αστυνομίας, εγκλωβίζοντας μια πορεία 4000 Ζαπατίστας. Στις 13 Απριλίου, συλλαμβάνονται 6 ιθαγενείς του εχίδο Σαν Σεμπαστιάν Μπατσαχόν, μέλη της Άλλης Καμπάνιας των Ζαπατίστας, κατηγορούμενοι για «κλοπές σε επιβαίνοντες σε διερχόμενα αυτοκίνητα και λεωφορεία».

Στις 15 Απριλίου, σύντροφοι των συλληφθέντων, κάτοικοι του εχίδο Σαν Σεμπαστιάν Μπατσαχόν, προχωρούν, παρά την προκλητική εμφάνιση του στρατού, στο κλείσιμο του αυτοκινητόδρομου στη διασταύρωση Άγουα Ασούλ, απαιτώντας την απελευθέρωση των συντρόφων τους. Στις 17 Απριλίου, 1000 αστυνομικοί της Πολιτειακής Αστυνομίας Πρόληψης (PEP), της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Πρόληψης (PFP) και της Γενικής Εισαγγελίας κατευθύνονται προς το σημείο του μπλόκου, με ομοσπονδιακή εντολή να επιτεθούν. Οι διαταγές αλλάζουν και καταλήγουν σε γειτονική κοινότητα, όπου μετά από συνεννόηση με τους παραστρατιωτικούς Πριίστες (οπαδοί του κόμματος PRI) της περιοχής, προκαλούνται συγκρούσεις με τους Ζαπατίστας.

Παράλληλα, ένα δεύτερο κομβόι από αστυνομικούς της Ειδικής Αστυνομίας (τους λεγόμενους «Σεκτοριάλες», οι οποίοι, μαζί με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ερευνών, αποτελούν τα σκληρότερα τμήματα των μεξικανικών σωμάτων ασφαλείας), της Πολιτειακής Αστυνομίας Πρόληψης, της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ερευνών (AFI) και της Δημόσιας Ασφάλειας, επίσης κατευθυνόμενο προς το μπλόκο, εισβάλλει με τη στήριξη των παραστρατιωτικών της OPDDIC στον αυτόνομο ζαπατιστικό δήμο Σαν Χοσέ εν Ρεμπελδία (Εξεγερμένο Σαν Χοσέ). Την ίδια μέρα, δύο συντρόφισσες της Άλλης Καμπάνιας καταγγέλλουν απόπειρα βιασμού από τους αστυνομικούς στην περιοχή της Άγουα Ασούλ, οι οποίοι ευθύνονται και για την κλοπή χρημάτων.

Στις 18 Απριλίου, συλλαμβάνεται ενώ επιστρέφει στην κοινότητά του ένας Ζαπατίστας από τον αυτόνομο δήμο Κομαντάντα Ραμόνα, καθώς και ένα ακόμη μέλος της Άλλης Καμπάνιας. Αμέσως μετά τη σύλληψη των συντρόφων, δημοσιεύονται με πληρωμένη καταχώρηση οι φωτογραφίες τους στον τύπο με σχόλια όπως «εξαρθρώθηκε σπείρα ληστών», κ.λπ. Οι κρατούμενοι, η Άλλη Καμπάνια της Τσιάπας, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικηγόροι καταγγέλλουν τα ιδιαίτερης αγριότητας βασανιστήρια, τις απάνθρωπες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκειμένου να τους αποσπάσουν ομολογία, την απουσία δικηγόρων και μεταφραστών κατά τη διάρκεια της ανάκρισης (όλοι είναι ιθαγενείς τσελτάλες που δε γνωρίζουν καλά την ισπανική γλώσσα), την παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας με τη δημοσίευση των φωτογραφιών τους.

Μετά τις καταγγελίες, η Εισαγγελία καλεί ξανά τους συλληφθέντες σε απολογία, αυτή τη φορά με παρουσία δικηγόρου και μεταφραστή της προτίμησής τους, προκειμένου να αποφασίσει (στις 8 Μαΐου) αν θα παραπεμφθούν σε δίκη ή θα απελευθερωθούν. Κατά την απολογία τους όλοι δηλώνουν αθώοι, κατηγορούν την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές για βασανισμούς και παραβιάσεις δικαιωμάτων, ενώ καταγγέλλουν την μεθοδευμένη προσπάθεια της ομοσπονδιακής (που πρόσκειται στο δεξιό κόμμα PAN) και της πολιτειακής κυβέρνησης (που πρόσκειται στο κεντροαριστερό PRD) να κάμψει το κίνημα αντίστασης ενάντια στα νεοφιλελεύθερα οικονομικά προγράμματα, όπως είναι η δημιουργία μεγάλου αυτοκινητόδρομου που θα ενώσει την πόλη Σαν Κριστόμπαλ με την αρχαιολογική τουριστική περιοχή του Παλένκε, η προώθηση οικοτουριστικών προγραμμάτων κ.λπ.

«Το έδαφός μας είναι πλούσιο σε νερό, ζώα, φυσικούς πόρους. Για το λόγο αυτό, και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καλδερόν και η πολιτειακή του Χουάν Σαμπίνες έχουν δηλώσει δημόσια πως θέλουν να φτιάξουν την Κανκούν (τουριστικό θέρετρο της Καραϊβικής) της Τσιάπας, αφαιρώντας από εμάς τους ιθαγενείς τη γη, που είναι η ίδια μας η ζωή, μόνο και μόνο για να πλουτίσουν οι εγχώριες και ξένες εταιρίες και τα στελέχη της κυβέρνηση. Η γη είναι η ζωή μας, από εκεί τρώμε, αυτήν δουλεύουμε, σε αυτή μεγαλώνουν τα παιδιά μας, για μας είναι κάτι ιερό. Γι’ αυτό πιστεύουμε πως η γη δεν πουλιέται. Μοναχά τη δουλεύουμε και τη φροντίζουμε».

Στις 26 Απριλίου, βάσεις στήριξης του EZLN των κοινοτήτων Άγουα Ασούλ και Άγουα Κλάρα δέχονται επίθεση με πυροβολισμούς από ομάδα της Ειδικής Αστυνομίας (Σεκτοριάλες), η οποία διαρκεί πάνω από 4 ώρες, ενώ την ίδια στιγμή, ελικόπτερο της Δημόσιας Ασφάλειας κάνει πτήσεις υπερβολικά χαμηλές, πάνω από τις στέγες των σπιτιών των βάσεων στήριξης της κοινότητας. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονται και τη νύχτα, αυτή τη φορά από το βουνό, δημιουργώντας ένα σκηνικό ψεύτικης σύγκρουσης, στημένο από την αστυνομία και τους παραστρατιωτικούς, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα καλό άλλοθι για περαιτέρω κατασταλτικές ενέργειες.

Ωστόσο, το ίδιο σκηνικό πολέμου έχει στηθεί σε όλο το Μεξικό.

Στην Οαχάκα, στις 6 Μαΐου, 1500 αστυνομικοί της Πολιτειακής και της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Πρόληψης, της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ερευνών και της Δικαστικής Αστυνομίας προχωρούν στη βίαιη εκκένωση της κατασκήνωσης και του μπλόκου που είχαν στήσει από τις 16 Μαρτίου κάτοικοι των κοινοτήτων Σαν Χοσέ δελ Προγκρέσο, Μαγκνταλένα Οκοτλάν, Σάντα Λουσία και Ελ Μαγκέι Λάργο, στην είσοδο των ορυχείων καναδικών και μεξικανικών συμφερόντων Κουσκατλάν, ζητώντας να ανακληθεί η άδεια λειτουργίας τους, λόγω των καταστροφικών συνεπειών που προκαλούν στο περιβάλλον. Πυροβολισμοί, δακρυγόνα, ξύλο, τραυματίες, έφοδοι σε σπίτια, πάνω από 20 συλληφθέντες και ολόκληρες κοινότητες σε αστυνομικό κλοιό, ο οποίος δεν έχει λήξει ως τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό.

Στην πόλη του Μεξικού, η κατάληψη του αμφιθεάτρου Τσε Γκεβάρα του Πανεπιστημίου του UNAM, δέχεται πρωτοφανείς απειλές εκκένωσης από τις πρυτανικές αρχές όλων των αποχρώσεων, κάποιες από τις οποίες προτρέπουν ακροδεξιές ομάδες κρούσης να επιτεθούν, ενώ σύντροφοι του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφώνου δέχονται ανοιχτές απειλές για τη ζωή τους υπό μορφή προγραφών. Δυστυχώς, το φαινόμενο αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο για την εξεγερμένη κοινότητα του UNAM. Τον Απρίλιο του 2004, ο Πάβελ Γκονσάλες, μέλος ομάδας αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος και κρεμασμένος, αφού προηγούμενα είχε βασανιστεί και βιαστεί. Είχαν προηγηθεί απειλές από την ακροδεξιά οργάνωση Yankies ενάντια σε αντιεξουσιαστικές και ζαπατιστικές ομάδες.

Παρά την άγρια καταστολή, τους αντιτρομοκρατικούς νόμους αμερικανικού τύπου, όπως ο νόμος «Γκεστάπο», και το «υγειονομικό πραξικόπημα» των τελευταίων ημερών, οι φωνές αντίστασης από τα βουνά της Τσιάπας, από την Οαχάκα, το Γκερέρο, το Ατένκο, την Πόλη του Μεξικού δεν σιγούν. Κοινότητες οικοδομούν την αυτονομία τους, δίκτυα «Αντίστασης Πολιτών» στήνονται, ενώ το κίνημα ενάντια στην πληρωμή λογαριασμών απλώνεται και πέρα από τα όρια της Τσιάπας.

Το δίκτυο αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους ενισχύεται. Εργαζόμενοι στην εκπαίδευση προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, ενάντια στο νέο νόμο για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, εργάτες, γυναίκες, εργαζόμενοι/ες στο σεξ αυτοοργανώνονται, μακριά από συνδικαλιστικές ηγεσίες και κόμματα.

Είναι η εξέγερση της αξιοπρέπειας των από κάτω, των αποκλεισμένων, των καταπιεσμένων, αυτών που «αγωνίζονται για να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη, να σκανδαλίσουν τις καλές συνειδήσεις, να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα».

Απαλλαγμένοι από το ρόλο του «επαίτη», για τον οποίο τους προόριζε η πολιτική και οικονομική εξουσία, προχωρούν μόνοι τους στο χτίσιμο της αυτονομίας τους, διαλύοντας τις σχέσεις εξουσίας, δημιουργώντας και όχι διακηρύττοντας την ουτοπία της εξέγερσης.

Αλληλέγγυες/οι από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και ελευθεριακό χώρο

solidaridadzapatist@gmail.com

Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου σε κείμενο υποστήριξης του Σύριζα για το περιβάλλον και την οικολογία αναγράφεται το όνομα ατόμου από τη συλλογικότητα Farma με την ιδιότητα συμμετοχής του στη Farma.

Η αναφορά της συλλογικότητας σε αυτό το κείμενο έγινε χωρίς καν να το γνωρίζει το άτομο από τη συλλογικότητα και προφανώς χωρίς να έχει ενημερωθεί η συλλογικότητα.

Η Farma σε καμία περίπτωση δεν θα συναινούσε να αναφέρεται στο συγκεκριμένο κείμενο και είναι αντίθετη σε κινήσεις άντλησης πολιτικής υπεραξίας από τη δράση της.

Συλλογικότητα Farma